Dag X - Ons prikbord - Dankbaarheid!

Weet je hoe Facebook je herinnert aan gebeurtenissen uit het verleden? - Meestal ben ik blij met deze functie. - Vandaag gebeurde het weer. Deze keer herinnert Facebook me aan een foto die ik vandaag drie jaar geleden op mijn tijdlijn heb gezet. Het toont een foto van ons prikbord. - Nee, niet het digitale prikbord, maar ons echte prikbord, dat achter onze eethoek hangt. Maar deze muur is meer dan alleen een prikbord. Ik weet zeker dat sommigen van jullie de term vision board of droombord herkennen. Een plek om positieve momenten, onze dromen, wensen, verlangens en levensvisie te verzamelen, te visualiseren en te manifesteren.

Torgit en ik kwamen op het idee om deze muur te beschilderen met magnetische verf om daar positieve energie voor ons te verzamelen. In plaats van spelden wilden we bewust magneten gebruiken om onze wensen als het ware magnetisch aan te trekken. Met andere woorden, onze eigen persoonlijke opdracht van het universum. Je kunt merken dat ik ook "Orders aan het universum" heb gelezen, de handleiding voor het vervullen van wensen. Ik moet echter toegeven dat de inhoud een beetje te esoterisch voor me was. Luisteren naar je innerlijke stem, natuurlijk is dat logisch. Maar geloven dat je jezelf echt kunt besturen via je gedachten. - Dat lag me altijd een beetje te zwaar op de maag. - Wat zou mijn vriend Martin zeggen? Denk groot of ga naar huis! - Moet het altijd schnella, weita, höha zijn?

• We wilden onze persoonlijke doelen bepalen met twee coachvrienden. - Waarom niet in een wellnesshotel?
• We wilden echte bootbemanning ervaren met ons verkoopteam
• We wilden naar een Fanta 4 concert gaan
• We wilden een week zeilen met goede vrienden
• We wilden Canada ontdekken
• We wilden een plaats bij een bedrijfsprikkel veiligstellen
• We wilden ons op de lange termijn een VW-camper veroorloven en op de middellange termijn ervoor sparen. 
• We wilden onszelf trakteren op een paar dagen vakantie in een echte Airstreamer
• Wij, geen Torgit, wilden een paar dagen in SPO doorbrengen met een paar meiden. Yoga en zo.
• We wilden onszelf meten met onszelf: Wat doe ik vandaag beter dan gisteren?
• We wilden een paar wijze woorden uit het boek "5 dingen waar stervende mensen het meeste spijt van hebben" in overweging nemen. - De moed hebben om je eigen leven te leiden - minder werken - je gevoelens uiten - vriendschappen cultiveren, jezelf trakteren op vrienden.
• We wilden ook rekening houden met een paar tips uit het motivatieboek "Fish". - Kies onze houding. Breng meer plezier en spelletjes in ons dagelijks leven. Breng vreugde naar anderen. En wees aanwezig!
• We zijn nog nooit in New York geweest - een duidelijk doel
• Oh ja, dat was iets anders, we wilden een sushi-kookcursus volgen. Daarom hadden we kaartjes besteld.

En wat gebeurde er met onze doelen? - Ik zou het nooit geloofd hebben. - Op twee na zijn ze allemaal gerealiseerd. - We annuleerden de sushikookcursus. Blijkbaar was het toch niet zo belangrijk voor ons. In plaats daarvan gingen we regelmatig sushi eten. We zouden nooit kunnen tippen aan de vaardigheden van het sushirestaurant om de hoek. En New York werd op een laag pitje gezet. - Of zijn we deze bestemming kwijtgeraakt? Ik weet het nog niet zeker. Maar één ding weet ik wel: hier en nu wil ik niet in New York zijn. 

En wat is er van ons prikbord geworden? - Het is leeg. Alleen een paar magneten herinneren ons eraan dat we hier vroeger doelen hadden. Hebben we onze doelen uit het oog verloren? Nee, zeker niet. Maar we hebben geen prikbord meer nodig. Onze doelen zijn kleurrijk, vol kleur. We voelen ze diep in ons, we kunnen ze voelen, ruiken en ik bedoel zelfs proeven. Ze ruiken niet alleen naar zout, ze smaken er ook naar. - Eén ding is hetzelfde gebleven, het gaat niet meer om sneller, verder, hoger, maar het gaat nog steeds om meer, om meer zee.

Torgit: Ik hoor de trommels van Benirras. En ik heb een verlangen. Naar het strand en de zee en de vrijheid en lichtheid die ik hier in Keulen mis.

Ons leven in Keulen werd gekenmerkt door veel werk en stress. Het was nooit de vraag of we met de wereld meedraaiden, maar of we snel genoeg meedraaiden. Höha, weita, sneller. Meer en meer en meer optimaliseren. Een weekend naar Bollants, een van de mooiste wellnesshotels in Duitsland, niet om te ontspannen, maar om te coachen. Een weekend bij Daniels in Wenen, niet voor sightseeing, maar om te trainen en te werken met het team. Op de vlucht naar Wenen noteerde ik alles wat ik wilde zien in een geweldige alternatieve reisgids. Ik heb er niets van gerealiseerd. Maar we hebben veel gedaan. 

Conclusie: Leef kleurrijker!