Er hingen twee foto's met de beeltenis van Steve McQueen in de woonkamer van onze flat in Keulen. Waarom Steve McQueen in het bijzonder? Om hem een rolmodel te noemen zou een beetje overdreven zijn. Vanuit mijn oogpunt was hij gewoon cool. - Wanneer is een man een man - Grönemeyer was niet de enige die zichzelf deze vraag stelde. - Hoe mooi ik zijn nummer Männer ook vond, uiteindelijk waren er nog te veel onbeantwoorde vragen. 

"Mannen zijn eenzame vechters - moeten door elke muur heen, moeten doorgaan"

Deze tekst is me in ieder geval altijd bijgebleven. - Steve McQueen daarentegen lijkt mij alsof hij zichzelf deze vraag nooit heeft gesteld. Hij had andere vragen: "Ik weet niet zeker of ik een acteur ben die racet of een racer die acteert" - afgezien daarvan was het voor hem duidelijk: "Ik leef voor mezelf en ik leg aan niemand verantwoording af."

McQueen reed op motoren en raceauto's als een grote jongen. Zijn motortrip naar Cuba eindigde met een arrestatie. Hij werd beschouwd als een vriend van Sinatra, was een wapengek, bokste, rookte als een schoorsteen en deed aan gewichtheffen om dat te compenseren. Hij reisde wekenlang alleen door de wildernis. Toen had hij een ruige baard en lang haar, hij zag eruit "als een ongewassen vrachtwagenchauffeur" - maar als hij een pak aantrok, paste het perfect. - Zijn film "Le Mans" was geen kassucces, behalve voor TAG Heuer. De foto van Steve McQueen met hun kenmerkende Monaco chronograaf om zijn pols ging de hele wereld over. - Zijn weduwe zei over hem: "Hij was voor niets en niemand bang." McQueen was zeker een extreem karakter, maar dat is precies wat ik zo fascinerend aan hem vind. 

Van jongens zoals hij kun je niet alleen leren om je stijlvol te kleden, maar vooral om "je eigen held te zijn".

Maar bovenal was hij de meester van de koelte. Dit bezorgde hem niet één, maar twee plaatsen in onze woonkamer. Het liefst had ik beide foto's in de bus genomen. Maar dat bleek niet zo gemakkelijk. De grootste van de twee moet hij echter delen met een echte held. Pink Panther, maar dat is een ander verhaal. Dit pop-art "ensemble" wordt voor ons bewaard door goede vrienden. We hebben afscheid genomen van de kleinere, waarop Steve met een pistool op zijn privébank zit. Maar niet helemaal, want het vond zijn plaats in een aangepaste vorm in BUTCH. 

En we nemen iets anders van hem mee op onze reis. Na jaren in de grote stad voelen we ons aangetrokken tot the middle of nowhere. Daarom is zijn citaat perfect voor deze nieuwe fase in ons leven:

"Ik word liever wakker in niemandsland dan in welke stad op aarde dan ook."