De afgelopen vier weken stonden in het teken van voorbereidingen en nog meer voorbereidingen. Er werd aan de auto gesleuteld en geschroefd. BUTCH werd ingepakt, achterdragers en watertanks werden gebouwd en gemonteerd. Het voelde alsof de auto meer in de werkplaats was dan welke klassieke auto dan ook. - Daarom kregen we af en toe de vraag of we niet een beetje overdreven.

Als ik naar de foto in het bijzonder kijk, denk ik spontaan aan het volgende:

"We leven voortdurend boven onze stand, maar nog steeds niet op niveau" 

De foto is genomen bij PerfectCAR in Keulen. Niet alleen de werkplaats die wij vertrouwen, maar ook voor Rolls Royce, Jaguar, Bentley en Aston Martin, Rover, Austin, Triumph, Smart en sinds kort ook voor VW Bulli. - Hier staat de ene droomauto naast de andere. - Maar BUTCH is meer. Want het is de enige op het plein die het comfort biedt van een tweekamerappartement, keuken, hal, badkamer en balkon bovenop.

Om ervoor te zorgen dat de nieuwe folie dienovereenkomstig wordt beschermd, kreeg BUTCH de Glanzwerk Bornheim een extra keramische verzegeling. Stap voor stap werd BUTCH ons thuis. - De binnenkant wordt ook langzaam gezellig. Een beetje decoratie, koeienhuid op de vloer, alles vindt langzaam zijn plaats. Vandaag moeten we de laatste dozen opbergen. Dan is BUTCH eindelijk klaar om te reizen. - Ons grote avontuur kan beginnen.

Maar het betekent ook afscheid nemen. - Na het "opbreken van onze tenten" in Keulen - (zo noemen nomaden dat) - reisden we naar het gebied rond Düren, kortom naar Niederzier en Hambach. Het Hambach Woud en de Hambach dagbouwmijn zijn naar de stad genoemd. Op het eerste gezicht lijkt alles hier een beetje rustig. Dat het daaronder borrelt, of liever sist, is zeker bekend van radio en televisie. Iedereen moet hier zijn eigen mening vormen. Dat kun je natuurlijk het beste ter plekke doen.

Als je er toch bent, vergeet dan niet een bezoek te brengen aan kasteel Hambach en kasteel Obbendorf. Maar we zijn weer eens op de plek beland waar de meningen het best worden uitgewisseld. Naar de plaatselijke Kölsch Garten, of beter gezegd naar de Gaffel Häusgen Hambach verloren. Dat klopt, je hebt het goed gehoord. Het café draagt onze naam, Häusgen. Waarbij Häusgen in dit geval verwijst naar mijn broer. Maar wat doet een Gaffel zo ver van de kathedraal, van Kölle? Mijn broer Dirk vond dat hij zijn favoriete Kölsch van de Gaffelbrouwerij in de regio moest vestigen. En dat is hem gelukt. De brouwerij en het pension zijn nu een begrip in de regio. We houden vooral van de biertuin. Hoewel ik moet toegeven dat ik de voorkeur geef aan Schmitz Kölsch. Maar als het om Kölsch gaat, heeft iedereen zijn eigen persoonlijke favoriet. - Is dat al reclame? Ja, expliciet, en daarom vermeld ik het. Zelfs betaald, voor één keer, met twee Gaffel Kölsch. Hier in de zon ook echt lekker 😉

(Opmerking van Torgit: Gaffel Haus Häusgen Hambach heeft een parkeerplaats op grind voor de wagens, zelfs met een gratis stroomaansluiting. Ik heb zelden zo'n goede service meegemaakt).

Maar wat trok ons nog meer naar de regio? We konden een paar weken genieten van de gastvrijheid van mijn broer, zijn vrouw Mira en hun zoon Gordan. - We voelden ons erg op ons gemak en vooral welkom. - Het was fijn om na zo'n lange tijd weer onder hetzelfde dak te wonen als mijn grote broer. 

Aangezien we hier al zijn, hebben we natuurlijk ook de dagbouwmijn van dichtbij bekeken. De aanblik is onbeschrijflijk. Als ik me voorstel dat hele dorpen in dit gat zijn verdwenen omdat de dagbouwmijn "legaal het algemeen belang dient", dan is dat voor mij ongelooflijk. De graafmachine doet me denken aan een uit de kluiten gewassen dinosaurus. - Noemen ze het daarom fossiele brandstoffen? - Sta ik voor een fossiel - de tijd zal het leren.

Maar nu is het tijd om afscheid te nemen van de regio en weer op weg te gaan. Alles is ingepakt en opgeborgen. De watertanks zijn gevuld, de SUP in de waterdichte en stofdichte Ortlieb X-TREMER pakzak. Deze zak heeft een inhoud van maar liefst 150 liter en heeft zijn nut al bewezen tijdens onze laatste tocht. Ons Delta 4×4 reservewiel is ook goed ingepakt. De Reservewielhoes

komt, net als onze afvalzakken, van Delta tassen.

Dus BUTCH is eindelijk klaar om te gaan. Hij krijgt ook zijn beloning. Als kroon op zijn werk krijgt hij zijn eigen gepersonaliseerde naamplaatje. - Waar de VOLKSWAGEN letters op de T4 staan, heeft BUTCH ook de originele letters. Tenminste, bijna, want VOLKsWAGEN is nu WAGENVOLK geworden. De S moet verloren zijn gegaan. - Al sinds dag 102 van onze laatste rondreis over het Spaanse schiereiland wist ik dat de nieuwe dit opschrift zou dragen. Ik zag het toen op de oude spaarbankbus van Anja en Michael. 

 WAGENVOLK, ik vind deze uitdrukking ongelooflijk sympathiek. Natuurlijk ziet niet iedereen dat zo, maar dat maakt ons niet uit.