Dag 160 - Tabernas-woestijn

Vandaag verlaten we de warmwaterbronnen bij Santa Fe - we willen verder naar het oosten, de Tabernaswoestijn in. - We nemen afscheid van Dirk uit Spich. Dirk was ons twee dagen geleden al opgevallen. Of was het eerst zijn Defender? Dirk is in ieder geval geboren in Spich. Hij is dus bijna een vroegere buurman. Dirk was een aantal jaren zelfstandig ondernemer in de reclamebranche. Een soort go-to guy voor alles - ook voor zichzelf en altijd. "Ik ben er op de een of andere manier ingegleden. Ik wilde het eigenlijk niet doen. Uiteindelijk werkte ik 16 uur per dag en ik was gewoon bang dat ik aan het eind zou instorten met een hartaanval." Dus verkocht hij zijn reclamebureau op 37-jarige leeftijd en woont hij al 17 jaar in de buurt van Cádiz - "Ik heb ook een tijdje mijn brood verdiend. Mensen noemden me altijd de hippie makelaar. Maar uiteindelijk gaat het om vertrouwen" - Dirk is een aardige vent. Maar zoals de meeste mensen hier, lijkt hij ook een beetje gek.

Maar eerst hebben we een grote wasbeurt nodig. En we hebben ook gas nodig - via de website van Campingaz vinden we het Minioil-tankstation in Cúllar Vega - 37°09'30.6″N 3°40'26.2″W - dit heeft niet alleen ons R 907-gas, maar ook een kleine wasserette en een wasstation met een Kärcher. - We kunnen dus meteen verschillende dingen doen. Torgit doet de was, ik doe die van Hector, we hebben ook gas en als we aan de overkant een supermarkt ontdekken, kunnen we ons geluk bijna niet op. Het is geweldig!

Van hier naar onze bestemming voor vandaag, Tabernas, is het ongeveer 1 ½ uur rijden in oostelijke richting. We rijden noordwaarts langs Granada over de snelweg A-92, met de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada aan onze rechterhand, door een kaal landschap. Het is bergop en bergaf. Voorzichtigheid is hier geboden, want sommige vrachtwagens rijden maar veertig kilometer per uur. De olijfgaarden worden afgewisseld met amandelbomen, maar dan wordt het terrein rotsachtiger. Je kunt voelen dat we een woestijn naderen. Er schijnt een echte truckstop te zijn ten noorden van Tabernas, Route 66. Ik heb ergens gelezen dat het daar koel zou zijn. Ik had Tripadvisor moeten checken. De truck stop is net als de Amerikaanse pick-up voor de deur, de lucht is er uit. De hamburger en friet waren zo slecht dat ik ze allebei na de eerste hap moest terugbrengen. - Ik was blij dat ik de spareribs niet had besteld, ik zou me zeker geërgerd hebben als die op de rekening hadden gestaan. In het weekend schijnt er goede livemuziek te zijn. - Het is dus beter om gewoon een biertje te drinken.

We zoeken een plekje aan de rand van de woestijn - vanaf hier heb je een opwindend uitzicht. - 37°03'27.9″N 2°24'58.7″W - De Tabernaswoestijn ligt tussen de Sierra Alhamilla in het zuidzuidoosten, de Sierra de los Filabres in het noorden en de Sierra Nevada in het westen. Volgens klimatologische criteria en vegetatie wordt deze regio beschouwd als halfwoestijn. Maar de woestijn heeft veel meer te bieden. Maar daarover morgen meer. - Voor nu is het tijd om te koken. - Zo niet hamburgers, dan spaghetti. 

"...Jij zegt ja, ik zeg nee... Jij zegt stop en ik zeg ga, ga, ga..." - The Beatles

Daarom zijn we bezig met een idee van Jochen Gippert, de beheerder van de Facebookgroep Wintercamping in Spanje & Portugal. "Waarom kijken jullie niet wat het nummer 1 nummer was op je 18e verjaardag? - We kijken niet alleen, we luisteren ook. - 18e verjaardag: Torgit: La Isla Bonita - Madonna en Marc - Jeanny - Falco. - Omdat het allemaal zo leuk is, beginnen we heel vroeg en leren we wat ons bij onze geboorte al verbond. - Het zijn de Beatles, Torgit met Get Back en Marc met Hello, Goodbye. - Tiende verjaardag - ik blijf trouw aan Paul McCartney, Mull of Kintyre. Torgit doet al een beetje aan disco met Born to Be Alive van Patrick Hernandez. Dertigste verjaardag: terwijl ik voor romantisch ga, My Heart Will Go On - van Céline Dion, stopt Torgit met romantisch zijn. Ik zeg gewoon Mambo No. 5, Lou Begas. Veertigste: Ik blijf trouw aan romantiek, Bleeding Love, Leona Lewis. Met Torgit neemt de romantiek een wending naar het oubollige, Anything but Love, Daniel Schuhmann met Bohlen. - Daarna verlieten we onze avondhitparade. 

"Ga terug naar waar je ooit thuishoorde"

Als we later weer uit het busje stappen, weten we zeker dat dit geen halfwoestijn is. De maan is nog niet opgekomen. De woestijn ligt er diepzwart bij. Maar de sterren fonkelen des te meer. Zoiets kennen we alleen van de zee of de echte woestijnen. Woowwhh, gelukkig!!! - Dan komt plotseling de maan op. - Het is nog bijna volle maan, maar de afzonderlijke kraters zijn met het blote oog te zien. Ons eigen planetarium.