Deze ochtend maakt de wekker ons voor één keer wakker. Ons dagprogramma is strak gepland. Iets wat zelden gebeurt op onze rondreis. Maar natuurlijk staat eerst ons ochtendkoffieritueel op de agenda. Daarna maken we Hector klaar om te vertrekken. Elektriciteit is al opgeslagen en water is ook ingeslagen. Dan rijden we naar een Mercadona. We zijn dol geworden op deze supermarktketen hier in Spanje. Meestal hebben ze superverse groenten, heerlijke vis en, voor mij, vlees. Maar deze keer zijn we een beetje teleurgesteld. Maar we halen het hoognodige.
We zijn nu uitgerust om een paar dagen zelfvoorzienend te zijn. We gaan weer naar het zuiden voor de verandering. We kijken echt uit naar de veerboot naar Ibiza. Onderweg stemmen we af op de juiste afspeellijst. - We hadden de keuze om vanuit Valencia of Denia te vertrekken. De overtocht vanuit Valencia zou 3 uur langer duren, de reis met het busje naar Dénia slechts 1 uur. Dus kozen we voor een uur met Hector. Dit geeft ons precies de tijd die we nodig hebben voor een grote wasbeurt.
Ja, het is weer zover en de waszak zit tot de nok toe vol. Als we de was twee uur later opbergen, zijn we in een opperbeste stemming. Niets is lekkerder dan dat de hele bus en vooral het beddengoed weer fris ruikt.
De reis met de veerboot is relatief onspectaculair. De enige keer dat het een beetje hobbelig wordt, is als we uitstappen. Pas als ik dit woord schrijf, realiseer ik me, dankzij het advies van Torgit, dat dit geen woord is dat in het woordenboek staat. Kurmelig is waarschijnlijk Remscheider Platt en betekent zoiets als slordig of ongeorganiseerd. We moeten de veerboot achteruit verlaten omdat het voorste laadluik niet wordt gebruikt. Dus een beetje heen en weer manoeuvreren. En dan is het zover, we rijden de helling af en zijn op Ibiza. Het is hier al donker rond 19:00 uur. Maar het eerste wat we zien is de verlichte oude stadswijk Dalt Vila met de gotische Catedral de Santa María en het fort.
We laten Ibiza-stad voorlopig links liggen en banen ons een weg naar het noordwesten. We volgen gewoon een paar GPS coördinaten. Vandaag willen we Ilona, Jeronimo en hun twee kinderen Isa en Hugo weer zien. We zijn het Nederlandse stel, dat we voor het laatst in Portugal zagen, erg gaan waarderen.
Ken je die momenten dat je op een plek komt die je nog nooit eerder in je leven hebt gezien en je je thuis voelt? Dat was hier het geval. We rijden over een smal landweggetje en staan voor een kleine maar erg mooie finca. De ontvangst is meer dan hartelijk en de tafel is al voor ons gedekt. Als de kinderen in bed liggen, genieten we van de maaltijd met een glas wijn. Hoewel we in het Engels praten - mijn Engels is echt niet zo goed - heb ik weer eens het gevoel dat ik niet alleen diepgaandere en betere gesprekken voer dan anders, maar ook dat ik begrijp en beter begrepen word. Pas laat in de avond stappen we weer in het busje. De hele hemel staat vol sterren. De hemel moet kristalhelder zijn. Wat een schittering. Een bijzondere dag loopt ten einde.
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties