Dag 161 - Voor een vuistvol dollars - Tabernas - Texas Hollywod

Wakker worden in een steenwoestijn is nogal wat. Tot zover "...de aarde was verlaten en leeg...". - We worden gewekt door vogelgezang. Als we naar buiten stappen, worden we begroet door de intense geur van kruiden. De winterharde plant probeert een karig bestaan op te bouwen tussen de stenen. Maar we hebben nog niet alles gezien wat met de woestijn te maken heeft. De trapslang die hier leeft liet zich niet zien. In plaats daarvan lag er een skelet in het landschap. Zo stel je het je toch voor? - Vanmorgen staat er wat kantoorwerk op het programma, althans dat is de theorie.

We zijn nog maar net begonnen of een terreinwagen rijdt ons tegemoet en stopt naast ons. - Het zijn een ranger en twee dames. - Wat was de tip van een wildkampeerder? "Doe net alsof je de taal niet spreekt en spreek geen Engels!" - Helaas legt een van de dames ons in het Duits uit dat we in een nationaal park zijn en hier dus niet mogen staan. - We gaan niet eens in discussie, maar laten zien dat we afval hebben verzameld en het terrein meteen zouden opruimen. - Zoals altijd verloopt het gesprek vriendelijk. De "autoriteiten" laten zich weer eens van hun beste kant zien. - Ik blijf bij mijn mening dat wat komt, komt. We krijgen zelfs een uur om het terrein op te ruimen in plaats van de 15 minuten die aanvankelijk werden genoemd. Bedankt!

Waar denk je aan als je films ziet als "Lawrence of Arabia" of "For a Fistful of Dollars" - Omar Sharif en Clint Eastwood, natuurlijk. - Maar wie denkt er aan Andalusië, of specifieker Tabernas, als je aan deze films denkt - Tabernas wat? - Dat zou mijn vraag zijn geweest. - Natuurlijk wist ik dat de Italiaanse westerns niet in de Verenigde Staten werden opgenomen, maar dat deze en honderden andere films hier werden opgenomen, was mij onbekend.

Woestijn is gewoon woestijn en dus zijn er de nodige overeenkomsten met de woestijnen van Noord-Afrika en Arabië, maar ook met Noord-Amerika, het zogenaamde "Wilde Westen". Sinds de jaren 1950 is de regio de locatie geweest voor talloze films en westerns. Naast de twee bovengenoemde films werden hier ook "Indiana Jones", "Der Schuh des Manitu", "Die Daltons gegen Lucky Luke", "Winnetous Rückkehr", "Rambo", "Spiel mir das Lied vom Tod" en nog veel meer opgenomen.

We besluiten een kijkje te nemen. Fort Bravo, een van deze coulissen doet nu dienst als bezoekerspark. - Ooit waren er waarschijnlijk veertien van zulke westernsets. - In de salon hangen niet alleen foto's van de acteurs die hier gefilmd hebben, maar ook van sterren die hier geweest zijn. Sting ziet er erg jong uit op één foto, dus het lijkt lang geleden. Alles lijkt betere tijden gekend te hebben. Er ligt een berg afval naast de tipi's van de indianennederzetting. In plaats daarvan is er een grote verzameling rijzadels in een hal, zowel Arabische en Western zadels, als Romeinse zadels, afhankelijk van wat er gedraaid werd. Er zijn hier ook enkele koetsen. - Fort Bravo is misschien spannend met kinderen, maar wij vinden het gewoon mooi. Alles ziet er alleen een beetje vervallen uit. Maar de toegangsprijs van €19,40 voor volwassenen en €15,40 voor gepensioneerden is een beetje prijzig. - Ik realiseer me nu pas hoe goedkoop de toegangsprijs voor het Alhambra €14 was. - We nemen ook een kijkje bij de Mini Hollywood Western. - Maar het uitzicht vanuit de verte is genoeg voor ons.

Wat vonden we het leukst aan het park? - De Lamborghini Trattori. - Wanneer zie je zoiets nog? - Ken je de legende

Waarom begon tractorfabrikant Ferruccio Lamborghini met het bouwen van sportauto's? Er wordt gezegd dat hij eerder een Ferrari had gekocht, maar ontevreden was over de koppeling. - Lamborghini zou een suggestie voor verbetering naar Enzo Ferrari hebben gestuurd. - Maar de "Commendatore" Enzo Ferrari was waarschijnlijk van mening dat "het probleem niet de auto was, maar achter het stuur". - "Jullie bouwen alleen tractoren." - Ik weet niet of het verhaal klopt. Het klinkt in ieder geval goed, nietwaar?

We gaan op weg naar de zee. - Torgit verlangt naar de zee en wil de golven horen. - Dus gaan we richting Almeria. Eerst stoppen we bij Cabo da Gato. Dit ligt net achter het dorp Retamar. Ik kan niet zeggen of de plaatsnaam "retort aan zee" betekent, maar het zou wel passen. - De staanplaatsen aan zee zijn zo uitnodigend dat we er de voorkeur aan geven om parallel aan de kust verder te rijden.

Eerst rijden we weer langs een aantal van de vele kassenplantages. Dit is de moestuin van Europa. Het gebied heet Mar de plástico, de zee van plastic. Plotseling zien we aan de linkerkant verschillende biologische plantages. Onder andere BIOsol Portocarrero, een biologisch en ecologisch georiënteerd bedrijf. - "Productie van en handel in biologisch geteelde groenten en fruit sinds 1999."  - De homepage is beschikbaar in het Spaans, Engels en Duits. - Waar denk je dat de meeste van deze biologische producten naartoe gaan?

Aan de rechterkant, bijna aan de overkant, zien we het "Centro de Experiencias Michelin Almería, CEMA", een enorm testcentrum van het Michelin-bedrijf. Dit experimentele centrum ontwikkelt grote banden voor onder andere de mijnindustrie en voert ook tests uit op verschillende soorten banden. - Op goed nabuurschap. 

Maar al snel wordt de kust weer rotsachtiger, ruiger en mooier. Zo belanden we 's avonds op een rotsvaste en zeer officiële camping, Camping la Caleta, Cala del Cuervo, s/n, 04116 Las Negras, Almería - 36°52'21.4″N 2°00'23.3″W - En wat kan ik zeggen, ik heb mijn warme douche en Torgit heeft de zee. - Alleen al de blik op haar gezicht als ze naar het water kijkt is elke reis waard.