Dag 37 - Een dag in het park

We hebben besloten om nog een dag door te brengen in "ons" park. - Wat valt er te melden?

Misschien nog één of twee tips over deze camping: er schijnt een vliegveld in de buurt te zijn. Je hoort af en toe een vliegtuig landen of opstijgen. De nadruk ligt op af en toe - dus absoluut draaglijk. - Maar dat is altijd relatief. 

Terwijl ik hier vandaag in mijn hangmat lig, denk ik na over een paar gedachten:

Ik heb nog een onderwerp bedacht dat ik jullie niet wil onthouden. Sinds kort gaan Torgit en ik samen winkelen. In het verleden was het meestal zo dat Torgit of ik ging winkelen. Maar op dit moment is het, zoals ik al zei, anders.

Ik heb gemerkt dat ons winkelgedrag fundamenteel verschilt. Ik weet nog steeds niet zeker of dit een man-vrouwkwestie is of gewoon te maken heeft met onze verschillende persoonlijkheden.

Omdat ik mijn gedrag natuurlijk beter ken, begin ik daar maar mee: Ik ga een supermarkt in, als regel (waarvan Torgit zou zeggen dat ik er geen regel voor heb) neem ik helemaal geen winkelwagentje mee, maar ofwel een mandje of ik denk dat ik alles in mijn armen kan dragen. Ik slalom snel door de winkel en sla de drogisterij-, drank-, diepvriespizza- en andere fastfoodafdelingen over. Op de zuivelafdeling grijp ik doelgericht naar boter, melk en yoghurt, en af en toe een paar eieren. Bij fruit en groenten, vleeswaren en kaas pak ik gewoon wat me toelacht. - Dus steaks, salami en ham enz. (In Keulen ga ik naar mijn favoriete slager) - 10 minuten, uiterlijk 15 minuten later sta ik bij de kassa.

Ik heb besloten wat ik onderweg ga eten en dat gebeurt sporadisch. In de winkel weet ik meestal niet wat de afzonderlijke artikelen kosten en nadat ik heb betaald, ben ik niets wijzer. Ik ben niets vergeten, want ik had geen instructies. 

Nu naar Torgit:

Ze heeft een winkel-app. Later zal ze beweren dat ik die niet alleen op haar mobiele telefoon heb geïnstalleerd, maar dat ik ook verplicht ben om mijn wensen in te voeren. Dat doe ik ook, maar op mijn eigen manier - in ieder geval heeft Torgit altijd een lijstje bij zich. Het winkelwagentje wordt ontgrendeld met een hulpmiddel, zodat ze er geen munt in hoeft te stoppen. Ongeacht het boodschappenlijstje loopt ze door elke hoek van de winkel. Ze noemt dit systematisch door de gangpaden lopen. - In werkelijkheid stopt ze voor elk schap, vooral voor schappen met artikelen die ze niet herkent. Je zou iets nieuws kunnen ontdekken of je vreemde talenkennis kunnen verbeteren. Maar omdat ze het niet zeker weet, koopt ze geen onbekende dingen. - Af en toe maakt ze een uitzondering en beweert ze dat ingeblikte paprika of blikjes vis ook buitenlands zijn en dat ik anders zou verhongeren. Wat zij beschrijft als systematisch is wat ik dumdiedum noem, gewoon gaan wandelen, alleen dan in de supermarkt. Ik denk dat het een vrouwending is, geen schoenen, geen schoenen, oh een handtas. - Maar omdat Torgit niet van handtassen houdt, gaat de shopping trip door de supermarkt. Ze noemt het "liefde gaat door de maag". 

Een uur later sta ik nog steeds bij de kassa, nu helemaal bevroren, kijk ik uit de etalage om er zeker van te zijn dat niemand Hector steelt en "al" is mijn vrouw er - ze kan je niet alleen de prijs van elk artikel vertellen, maar ook de producent, ze weet zeker dat er geen Nestlé-producten in het karretje liggen, maar de meeste biologische - de echte, wat dat ook moge betekenen. Dan controleert ze nauwgezet het boodschappenlijstje. Meestal vindt ze wel een foutje. 

Dan wordt de aankoop, althans die van hen, genoteerd in het budget.

Is er een goed en een fout in ons winkelgedrag? - Waarschijnlijk niet, mensen zijn gewoon individuen: 

PS: Torgit wil erop wijzen dat ik niet heb gezegd dat ik mijn chips en cola ben vergeten. - Waarom zou ik ook, ik heb haar chips plus haar bier op. 

PPS: Wat we missen. - Helaas hebben we nog geen systeem gevonden dat onze aandacht vestigt op regionale markten. We zijn of te vroeg of te laat. Maar geen enkele supermarkt ter wereld kan een regionale markt vervangen. - Misschien vindt iemand een app uit. ,-) 

Ik heb ook het gevoel dat wij, niet alleen Torgit en ik, individueel zijn in de manier waarop we denken en leren. Ik vind het fascinerend hoe verschillend hersenen lijken te tikken.

Dit wordt zeker het best herkend door hoe verschillend mensen leren. Nieuwe trainingssystemen richten zich steeds meer op het presenteren van kennis op een emotionele en visuele manier. In de regel worden dergelijke leermethoden ontwikkeld door mensen die effectief kunnen leren met behulp van dezelfde methoden. Soortgelijke hulpmiddelen worden vaak gebruikt in de verkoop. Hier hebben we het over motiverende, emotionele beeldverkoop. Martin Limbeck zou het Mona noemen: Motive Optimised Use Argumentation. 

Maar hoe leren degenen die minder emotioneel gedreven zijn het meest effectief? Het is al sinds Hippocrates bekend dat er verschillende persoonlijkheidstypes bestaan. En, zoals we allemaal weten, is hij al lang dood. Dus wat is de meest effectieve leermethode voor elk persoonlijkheidstype?

Zou het niet mooi zijn als er een leermethode was voor iedereen, waarbij de informatie op een breinvriendelijke manier wordt opgeslagen en tegelijkertijd de motivatie wordt bevredigd? 

• Voor het resultaatgerichte, extraverte type leerling voor wie alles niet snel genoeg gaat?
• Voor degenen die openstaan voor nieuwe ideeën, snel in vuur en vlam raken, maar net zo enthousiast zijn over leren op de korte termijn?
• Voor de standvastige, emotionele, maar traditionele, minder ruimdenkende leerling?
• Voor het gewetensvolle, vragende, rationele, maar nogal introverte type leerling?

Als iemand al zo'n systeem heeft uitgevonden of weet wie het levert, zou ik dankbaar zijn voor een tip.

Ik vind het ook fascinerend wat herinneringen in ons hoofd triggert en hoe ze worden opgeslagen. Heb je ooit naar een bepaald liedje geluisterd en plotseling zitten er niet alleen emoties maar ook beelden in je hoofd die je herinneren aan gebeurtenissen van lang geleden? Dit kunnen positieve of negatieve herinneringen zijn. En het lijkt niet uit te maken of de muziek zelf een herinneringswaarde heeft. Voor mij is een van deze nummers "Sunshine Reggae" uit het begin van de jaren 80. Dit nummer heeft zeker geen muzikale waarde. Dit nummer heeft zeker geen muzikale waarde. - Maar zodra ik dit nummer hoor, word ik herinnerd aan een gebeurtenis die nu meer dan 35 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Ik denk dat ik de geuren zelfs vandaag nog kan ruiken. - Een ander nummer is "Father and Son". Hier is het totaal irrelevant of het nu het origineel van Cat Stevens is, of Yusuf Islam zoals hij zichzelf tegenwoordig noemt, of de coverversie van Johnny Cash. De emoties zijn hoe dan ook hetzelfde.

Hoe kwam ik daar nu net op? - Toen we ook op het laatste stuk richting A Coruña zaten, was ik Torgit een beetje aan het martelen met Johnny Cash. Plotseling kwam "Father and Son" op. Het leuke is dat dit nummer weliswaar trieste emoties bij me oproept, maar dat ze allemaal positief zijn. Heb jij ook zulke liedjes? Wat triggert jou?

Inzicht van de dag: We voelen niet alleen met al onze zintuigen, we slaan ook op en recapituleren met al onze zintuigen. We denken niet alleen, we voelen ook gedachten.