Dag 181 - Ibiza - Santa Gertrudis

Ik word vrij laat wakker vanochtend, het is pas iets voor 8 uur. De nacht was onrustig, het waaide heel erg. Hoewel we beschutting zochten in een oude opgedroogde rivierbedding, schudde ons busje af en toe behoorlijk. Volgens onze Windy-app waren er rukwinden tot 50 km/u. Na onze ochtendkoffie zadelen we Hector op en rijden we naar Santa Gertrudis. 

Santa Getrrudis is een prachtig dorpje in het centrum van Ibiza, praktisch in het midden van het eiland. Voor het mooie kerkje ligt een dorpsplein met cafés, restaurants en kleine boetiekjes met interieurs, snuisterijen en mode. Allemaal erg leuk om te zien. Een wandeling door dit kleine dorp is gewoonweg heerlijk. 

We wandelen verder naar het dorpsplein en laten ons meeslepen door 'Origins'. Hier vind je kleding, sieraden en kunst uit de hele wereld, zoals Afghanistan, China, Rusland en Afrika. De eigenaresse spreekt heel goed Duits, ze komt uit Zwitserland. Een heerlijk winkeltje om rond te snuffelen en je te verwonderen.

We krijgen langzaam honger. Bar Costa werd ons aangeraden, maar die is vandaag helaas gesloten. Een alternatieve aanrader is 'Wild Beets' in Carrer Venda de Can Llàtzer 9. Marc vindt het vrij snel via GoogleMaps, het interieur is knus, de open haard brandt en straalt een gezellige warmte uit en de zaak wordt goed bezocht. De bediening is vlot en vriendelijk, we hebben al snel de zeer dikke drankenkaart en de menukeuze voor ons op tafel liggen. De selectie drankjes is echt sensationeel: alles van koffie tot thee, versgeperste sappen, smoothies en verse kokos. Er is een grote selectie veganistische gerechten en raw food, van hartig tot zoet, van toast met ei, avocado of zalm, allemaal veganistisch natuurlijk*, tot Buddha bowls en pannenkoeken. Alles is echt heerlijk, maar de porties zijn klein en de prijzen zijn erg hoog. Je moet 'Wild Beets' wel willen betalen, het is waarschijnlijk het beste veganistische restaurant op Ibiza. Meer informatie vind je hier: www.wildbeets.com

Noot van de redactie: Natuurlijk veganistisch, mijn reet. - Tripadvisor schrijft: Internationaal, eigentijds, Europees, gezond, geschikt voor vegetariërs, veganistische gerechten, glutenvrije gerechten. - Hoe moet je herkennen dat alles hier veganistisch is? - Ik had het pas echt door toen mijn latte macchiato op tafel stond en de latte me helemaal niet aan melk deed denken. - De plek is leuk, maar waarschuw me alsjeblieft de volgende keer.

Na de lunch wandelen we naar de kerk op het marktplein. Deze Romaanse kerk is klein, zeer goed onderhouden en mooi. Het mooiste is de klassieke muziek die zachtjes op de achtergrond speelt en een heerlijke sfeer creëert. 

Dan worden we aangetrokken door 'Es Cucons la Tienda'. Op het eerste gezicht valt ons de mooie versiering van de waren buiten op. Naast de typische raffia tassen zijn er allerlei woonaccessoires en interieurs, maar ook kleding en schoenen voor hem en haar en kinderspeelgoed. Binnen is de winkel veel groter dan je aan de buitenkant zou denken. Lange mensen moeten rekening houden met de lage plafondhoogte. Es Cucons' is zeker een bezoek waard. Een eldorado voor liefhebbers van mooie dingen.

We vertrekken in ons busje naar Benirràs om onze vrienden Ilona en Jeroen te bezoeken, die ons vandaag hebben uitgenodigd voor een kopje koffie. Onderweg stoppen we even bij een fruitstalletje dat 'La Choza' heet, wat vertaald 'de hut' betekent. Pas als we binnenkomen beseffen we dat deze naam een understatement is, want deze winkel is veel groter dan we aan de buitenkant dachten. En het is niet zomaar een groente- en fruitwinkel, maar een zeer goed gesorteerde biologische winkel die bijna alles heeft, van Pukka-thee tot Andechs-yoghurt, inclusief veel Duitse producten. Die hebben echter ook hun prijs, de Andechser yoghurt kost hier €4. Het is erg druk in de winkel. Marc vindt verschillende soorten tomaten, waar hij dol op is, en wij vinden brood. Als je, zoals wij, lang in Portugal en Spanje hebt gereisd, mis je misschien de verscheidenheid aan Duits brood. En er zijn hier echt veel verschillende soorten brood, die er allemaal heerlijk uitzien. Wij kiezen voor een ciabatta met olijven. En we vinden een suikervrije muesli, waar we ook al een tijdje naar op zoek waren. We werden echt heel blij van deze winkel.

Als we bij het huis van onze vrienden aankomen, zitten we een tijdje samen in de tuin met een kopje thee. De wilde kruiden in deze prachtige, ietwat betoverde tuin blijven me opvallen. We hebben je al verteld over de wilde asperges. Vandaag zie ik ook wilde spinazie. En natuurlijk de wilde venkel, die overal op het eiland te vinden is. Jeroen geeft ons een gele bloem die zuur smaakt, het is een geitenpootzuring. Ilona laat ons een soort ganzenkers zien waarvan de stengels heerlijk zijn in salades.

Het is interessant dat de twee kinderen Isa en Hugo, die al meer dan een jaar in een busje op het platteland wonen, precies weten hoe ze moeten bepalen of een plant giftig of eetbaar is. Hugo laat ons zien hoe: eerst plukt hij een blad, wrijft het tussen zijn vingers en ruikt eraan. Als het bitter ruikt, is het zeker giftig. Als het zoet ruikt, wrijft hij het sap van het blad in zijn arm en wacht. Als de gevoelige huid in zijn arm niet reageert, d.w.z. de huid daar niet rood wordt, dan is de plant eetbaar. Het is verbazingwekkend wat we van kinderen kunnen leren. 

We blijven eten en eten een heerlijke en zeer gezonde linzensoep met knoflook, gember, kurkuma en allerlei geheime kruiden. Terwijl wij meiden koken, speelt Marc Lego met de kinderen. Vroeger hadden we ook Lego, maar het Lego van tegenwoordig is veel beter en ingewikkelder. De jongens bouwen een politiehelikopter met stap-voor-stap instructies. De uitdaging is om de kleine onderdelen uit de enorme berg Lego te pikken. 

Omdat het donker begint te worden, moeten we vertrekken zodat we in het licht weer veilig in onze rivierbedding kunnen parkeren. Het waait nog steeds behoorlijk hard en we zijn er veilig.