Dag 155 - Onder wolven

Hoewel ik jullie de afgelopen dagen een verhaal heb verteld over hommels en mestkevers, vertel ik jullie vandaag niet het verhaal over bijen en varkens. Hoewel we met beide veel plezier hebben gehad. We zijn de bijen vooral dankbaar voor hun gastvrijheid. Gisteren hadden we beschutting gezocht tegen de wind op een kleine open plek in het bos, die blijkbaar bevolkt werd door verschillende bijenvolken. Toen ik de situatie van dichterbij bekeek, zaten er prompt een aantal bijen op mijn armen, die me zo vriendelijk maar krachtig te kennen gaven dat ik niet verder kon gaan. Toen ik me een beetje terugtrok, vlogen de bijen ook meteen terug. - Vandaag hebben we onze open plek in het bos verlaten. Het was een vreemde ervaring om vlak naast bijenkorven te kamperen. De sfeer was zwaar maar warm.

Voor de rest voelden we ons erg beschut in onze open plek. Misschien kwam het ook omdat we hier absoluut geen netwerk hadden, niet bepaald de ideale omgeving voor ons, die onze blog willen vullen. En toch was onze digitale detox een zeer positieve ervaring. - Geen blog, geen Youtube, Facebook, Instagram, e-mail, WhatsApp, telefoon, geen Spiegel Online, geen onderzoek... - maar een beetje tijd voor onszelf en om te lezen. - Torgit heeft dit een dag langer gehad. - Dit gaan we zeker herhalen. Over dit onderwerp las ik toevallig het volgende gezegde, dat ik heel mooi vind. "Ben alleen beschikbaar voor degenen die mij waarderen". - Wat we niet weten op het moment van ons vertrek is dat ons radionetwerk, zelfs op de dag van vandaag, vrij vlekkerig zal blijven. (Opmerking van Torgit: Marc en ik hebben contracten met verschillende providers van mobiele telefonie. Soms heeft Marc een netwerk, soms ik. Meestal wel. )

Onze route zou in de richting van Antequera moeten gaan. - Drie verschillende navigatiesystemen geven een rijafstand aan van ongeveer 1 uur. Maar we willen de kleine weggetjes proberen. Dus rijden we weer langs het stuwmeer. Het landschap doet ons een beetje aan Toscane denken, hoewel er niet alleen heuvels zijn maar ook hoge bergen. Onze miniweg slingert zich als een slang door het landschap. Wat de meeste indruk op ons maakt, is de complexiteit van de kleuren. De rotsen variëren in verschillende tinten grijs en rood. De weilanden, akkers en olijfboomgaarden laten ons zien hoeveel schakeringen groen er zijn. Het groen doet ons denken aan limoengroen, appelgroen, kiwigroen, mosgroen, bladgroen en natuurlijk olijfgroen. - Plotseling zweven, zou je kunnen zeggen staan, twee slechtvalken recht boven de weg. Voor mij nog steeds de elegantste van alle roofvogels. En zo gaat het op en neer...

Plotseling zien we een grote wolvenkop aan de kant van de weg, naast het opschrift LOBO PARK. Wolf Park, wat is dat? Nieuwsgierig als we zijn, rijden we gewoon het gebied in.

Lobo Park werd in 2002 opgericht als particulier initiatief. Op een terrein van 400.000 m² werden verschillende wolvenverblijven aangelegd. - Verschillende wolvenrassen zijn hier gevestigd voor studiedoeleinden en bescherming van de soort. Het roedelgedrag van de wolven kan hier goed worden geobserveerd. Er worden rondleidingen aangeboden en de volgende gaat binnenkort van start. Toeval? We besluiten dat ons weer iets zal overkomen en zijn nieuwsgierig. Conclusie: Het was erg spannend om wolven van dichtbij te zien. Er is een toendrawolf uit Alaska, een Hudson Bay wolf, een roedel Iberische wolven en een roedel Europese wolven te zien. Toch lieten we het gebied onbeslist. Zo'n gebied is toch wel goed om de overdreven angst van mensen voor wolven te verminderen. Maar we weten niet precies wat het verschil is tussen dit park en een uit de kluiten gewassen dierentuin. - Alles wat we vinden op het web klinkt in ieder geval positief. - Het gebied wordt beschreven als groot en de wolven worden in een natuurlijke omgeving gehouden. Maar je moet zo'n faciliteit alleen beoordelen als je de juiste competentie hebt. Die hebben we niet. - Wat zeker het vermelden waard is, is dat het park ook een klein toevluchtsoord biedt voor andere dierenrassen. Er zijn ezels, vossen en twee hangbuikzwijnen en een Thais varken. Met de laatste raakten we meteen bevriend. Als je wilt, kun je een wolf adopteren voor tussen de €25 en €120.

De prijs voor de wolventochten was €11,50 voor volwassenen, kinderen €7,50. Maar er zijn ook wolvenhuilavonden tijdens volle maan. - 36°59'07.8″N 4°37'15.8″W - Naast de wolven kwamen we ook echte Wolfmannen tegen, twee rockers van het Wolfmen MC bezoeken hier hun viervoeters.

Als we in Antequera aankomen, moet onze kombuis eerst bevoorraad worden. Hier vind je alles, inclusief ALDI en LIDL. Thuis zou dit niet mijn eerste keuze zijn. Maar hier vind ik gelukkig dingen als haringdip, volkorenbrood, grove leverworst enz. ertussen.

Zodra we alles bij elkaar hebben, gaan we op zoek naar een slaapplaats voor de nacht. Ook hier vinden we een paar suggesties via Park4Night. Ze maken allemaal een goede indruk, maar ook vandaag is er veel wind. Dus proberen we een bospad, een paar meter achter een zeer rotsachtige camping. En zie, we vinden wat we zoeken. Een kleine kronkelweg slingert zich een weg langs de berg. Hier vinden we een tegen de wind beschutte hoek en staan we rustig en helemaal alleen. - 36°59'20.7″N 4°31'42.0″W

Een kort overzicht: Van onze foto's zou je bijna de indruk krijgen dat korte broeken en slippers altijd tot de standaarduitrusting hebben behoord. Maar het is wel eens anders geweest. Vier jaar geleden was vandaag zo'n gelegenheid. - Ken je die uitnodigingen die je gewoon niet kunt afzeggen? - Dat is precies wat ons overkwam. Plotseling en onverwacht kregen we een uitnodiging voor de Gouden Camera in Hamburg. Natuurlijk zijn er veel mensen die hier blij mee zijn en ja, Hamburg is bijna altijd een reis waard. Maar hoe vaak in het leven heb je een smoking nodig - heb je er een in je kast hangen en zo ja, past hij nog? - Ik dacht er net zo over, en ik weet zeker dat de meeste mensen dat ook doen. Maar met nog geen twee meter kun je er niet op elke hoek een huren. Of toch wel? Omdat ik op de dag van de uitnodiging een paar dagen op zakenreis moest, had ik het jasje nog dezelfde dag nodig. Ik moet zeggen, dank aan mijn vrouw, die niet alleen mijn humeur verdroeg, maar ook een geschikt smokingjasje vond bij de Keulse smokingverhuur. - Dus uiteindelijk was het best leuk. Maar als je me vandaag op de foto's ziet, waar voel ik me dan meer op mijn gemak?