Torgit: Als ik 's ochtends wakker word, ben ik blij omdat de storm ons bespaard is gebleven. De nacht was een beetje stormachtig, sommige rukwinden deden het hefdak behoorlijk schudden, maar het geluid van de regen was bijna een beetje romantisch. Dat kan zijn omdat het gewoon een warme bui was, omdat we al een hele tijd geen regen hadden gehad of omdat ik niet doorhad dat het weer in de voetenruimte voorin regende.
Later, bij de koffie, denken we na over wat we moeten doen. Het voelt alsof alle lokale Duitsers waarschuwen voor de storm, zich voorbereiden en wachten. De stilte voor de storm. Dat gevoel krijg je zeker als je facebook opent, waarschuwingen voor noodweer worden in verschillende groepen verspreid en foto's van ontmantelde luifels worden gepost a la 'we zijn voorbereid'. De lokale bevolking om ons heen is er veel relaxter onder. Ze hebben de weersvoorspellingen niet eens opgemerkt. Nu kun je je natuurlijk afvragen: Is dit een typisch Duitse mentaliteit? Of: Wat is juist of juister? Zou de vraag niet eerder moeten zijn: Wat maakt mij gelukkiger? Daar kun je lang over discussiëren. In ieder geval begin ik met het zonnepaneel op de motorkap te leggen, waar het goed beschut is tegen de wind en optimaal gericht op de zon. Wat ik heb, heb ik. Ik kan het paneel altijd weer weghalen.
Dan ga ik eerst buiten wandelen of naar het strand. Want het strand maakt me altijd gelukkig. Wat maakt jou gelukkig? Weet je dat? Kun je het in praktijk brengen? Of beter gezegd: besef je het? Hoe vaak bereid jij deze geluksmomenten voor jezelf voor? Wat kun je doen om meer van deze geluksmomenten te genieten?
Op het strand realiseer ik me weer hoe gelukkig ik ben en daar ben ik dankbaar voor. Eén ding is om een goed leven te hebben, het volgende is om je dat te realiseren en dan is de volgende stap om er dankbaar voor te zijn.
Ik ben dankbaar voor onze vrijheid. En ik realiseer me dat vrijheid zo vreemd en onbekend voor ons was dat we het eerst op onze reis moesten leren.
Wat ik zo leuk vind aan onze locatie hier is dat we bergen en de zee hebben. Vanaf het strand kan ik de berg Paraje de Betis zien, die we een paar dagen geleden bij zonsopgang hebben beklommen. Het brengt mooie herinneringen terug.
Ik geniet van de middag met yoga op het strand in de luwte van Bibo's restaurant. Heel erg bedankt Bibo. We zouden graag bij je eten, maar helaas heb je winterstop.
Het is erg warm in de zon, die we volgens het weerbericht pas over een week zullen zien. De regen klampt zich vast aan de bergen achter ons. We genieten van de zon, de rust en een luie dag op het strand.
Als er laat in de middag een kleine regenbui valt, is dat een welkome gelegenheid om te koken. We eten salade met geroosterde aardappelen. Gewoon heerlijk.
De avond is voor de blog. Misschien proberen we iets nieuws: Pinterest. Is dat wat we willen? Een ander platform? Hebben we het nodig of wat is de toegevoegde waarde? We zijn er nog niet helemaal zeker van. Als je hier een mening over hebt, bel ons dan even 😉
Recente reacties