Het weer is vanochtend een beetje bewolkt. De zon zal zich pas laat laten zien. Er wordt slecht weer voorspeld voor de komende dagen in Spanje. Er wordt zelfs gesproken over sneeuw. - Ik wil dit niet geloven nu ik hier in mijn korte broek sta. We maken koffie en bedenken wat we vandaag moeten doen. Waarschijnlijk is het eerst tijd voor een grote wasbeurt. - Zowel voor onze kleren als voor ons beddengoed en, last but not least, voor onszelf. (Opmerking van Torgit: Joker, er zijn ernstige weerswaarschuwingen voor Spanje met storm en zware regen en mijn man heeft het over slecht weer. De sneeuwgrens in Alicante daalt tot 60 meter)

Dus rijden we richting Tarifa. Daar heeft een huurder van een tankstation een slim concept. Een wasserette en douches zijn toegevoegd aan het klassieke tankstation. - Voor "slechts" vijf euro kun je hier een heel kwartier douchen. - Houd er wel rekening mee dat de douchetijd wordt gerekend vanaf - tot het moment dat de sleutels worden overhandigd. Het is niet erg gezellig, maar de douches zijn heerlijk warm en schoon. - Als je op zoek bent naar een tankstation, wasserette of douche, dan vind je die schuin tegenover de Lidl-supermarkt. (Opmerking van Torgit: het is jammer als de douchedeur klem zit, want dat is niet het moment)

We ontmoeten Lena en Sascha bij het benzinestation - de twee zijn op een lange tour in een oude Mercedes L 710, bijgenaamd Emma. We vinden de auto best cool. - Emma lijkt een oude levensgenieter te zijn, ze drinkt en rookt zeker. En bovenal lijkt ze iets te hebben met vrijheidsstrijders. Je kunt Che niet missen, want dat staat in grote letters op beide bestuurdersportieren.

En er is nog meer te zien. De volgende voertuigen die arriveren zijn een T5 en een VW LT, vers uit Marokko. Dus ik realiseer me dat Concorde Camper niet altijd groot en solide hoeft te betekenen. - Er was natuurlijk ook een tijd dat het gebaseerd was op de VW LT.

Als alles weer fris is, gaan we op pad om de omgeving te verkennen. Kort na Tarifa ligt in het oosten het nationale park Estrecho. Hoewel het maar 3 kilometer van de stad is, vertellen alle navigatiesystemen ons dat het meer dan een half uur duurt om er te komen. - Dat moet toch anders kunnen?

Is er geen kortere weg? - Kort daarna komen we bij een waarschuwingsbord - een verboden militair gebied! - De weg lijkt me goed begaanbaar. Ik kijk naar Torgit en kan mijn oren niet geloven. Zei ze nou echt dat we het moesten proberen? Er is iets gebeurd sinds we bijna vier maanden geleden vertrokken. Dit is niet langer de Torgit die ik ken. Waren regels niet altijd belangrijk voor haar? (Noot van Torgit: Ja natuurlijk, het is belangrijk dat je de regels kent 😉)

Nog geen 5 minuten later staan we precies op de plek waar we volgens het navigatiesysteem 35 minuten over zouden hebben gedaan. Naast ons staat hier een oude, gele T4 geparkeerd. Het voertuig is van een stel uit Berlijn. Of moet ik zeggen Pankowers? - Die twee zijn best cool. Ze reizen al 40 jaar met hun tweede huis. - De tochten worden steeds langer. Ze hebben nu tochten van een half jaar. In de zomer moeten ze voor hun zomerhuis zorgen. En in de winter is het surfen. - We pikken snel een paar tips op, want de twee komen al twintig jaar in dit gebied.

Vanaf hier op de rots heb je een prachtig uitzicht over Tarifa, over Afrika en de Straat van Gibraltar. De Hamburg, een enorm containerschip, is net voorbijgevaren. -Vanaf hier kunnen we vijf verschillende grote schepen tegelijk door de Straat van Gibraltar zien varen. - We genieten van het uitzicht op een koeienweide zonder hek, de zeestraat, de schepen en vooral Afrika. - Zo'n uitzicht maakt hongerig. Tijd voor ontbijt en lunch in één. We realiseren ons steeds weer dat er geen vaste tijden meer zijn. We eten wanneer we honger hebben. (Torgit's note: ik realiseer me dat we veel minder eten dan thuis. Hoewel ik het gevoel heb dat ik hier minder sport, ben ik niet aangekomen. Ik jog hier niet en we gaan niet naar de sportschool, maar we zijn altijd buiten, op het strand of wandelend de berg op om naar de zonsopgang te kijken)

Later rijden we een stukje verder langs de weg. Plotseling gaat het over in een grindpad. Een paar meter verderop staat een oud artilleriekanon. Er graast wat vee omheen. - De laatste koe voor Afrika? - Als het geschut bij een koe stopt, gaat Hector bij haar staan. Vee slachten ja, vee doodschieten nee. - We zijn toch geen barbaren.

Wat ik het spannendst vind, is dat het pad vanaf hier nauwelijks begaanbaar is. Conclusie: Als we de navigatie hadden gevolgd, waren we waarschijnlijk overal gekomen, maar hier zeker niet. - De wind wordt sterker en het ziet er naar uit dat het gaat regenen. Omdat we morgen de kust in westelijke richting willen verkennen, rijden we terug naar onze camping. We vinden een plekje voor de nacht waar we de afgelopen dagen hebben gestaan.

Over vee gesproken, je kunt zien dat de veehouders hier voor de deur staan. Bij Lidl ontdek ik porterhouse steaks, echt mooi gemarmerd, voor €11,26 per kilo. Waar kun je zoiets krijgen? Bij Lidl, ik kan het niet geloven. - Eén ding is zeker, ik neem de Beefer mee op mijn volgende tour. - En wat eten we? Torgit maakt bakbananenchips. - Het is mijn eigen schuld, moest ik ze in het winkelwagentje leggen? (Opmerking van Torgit: je kunt ook lekkere dingen tevoorschijn toveren in onze kleine buskeuken. En het is leuk om op reis nieuwe streekgerechten uit te proberen)

Inzicht van de dag: Om nieuwe dingen te ontdekken, moet je niet in de voetsporen van anderen lopen of rijden.