Dag 128 - Verdrijving van Camping La Rosaleda

Torgit: Het weerbericht belooft 14 graden en bewolking. Het perfecte weer voor de sportschool. Als je ooit op een camping bent, moet je ook gebruik maken van het animatieprogramma. Helaas hebben we gisteren de massages gemist. De dame komt altijd op donderdag, maar dat lazen we gisteravond pas in de facebookgroep "Overwinteren in Spanje en Portugal". Ze zeggen altijd dat facebook uit is, maar ik vind er altijd waardevolle informatie. - In ieder geval voor best agers zoals ik - Marc noemt ze silverbacks 😉

Ik kijk rond in de sportschool en oriënteer me. Welke apparatuur is er, wat kan ik erop trainen? Vergeleken met onze Neptun in Keulen heb ik het gevoel dat ik 20 jaar terug ben getransporteerd, naar 1980 - Marc merkt op: "Als Torgit twintig jaar terugdenkt, is ze in de jaren tachtig. - Net zoals er een waargenomen temperatuur is, is er een waargenomen tijd voor Torgit" - Ik kan me niet herinneren dat ik ooit apparatuur met open kettingen heb gezien, laat staan roestige halters.

Ik begon in 1995 met bodybuilding in het Godesberg Fitness Centre en trainde minstens 6 dagen per week. Ik boog ijzer of deed cursussen zoals Pump en StepAerobics. Toen ik naar de Elisabethstrasse verhuisde, stapte ik over naar Health City. Wat een luxe om een sportschool op loopafstand te hebben. IJzer werd yoga, je wordt ouder. In Keulen schreven we ons in bij Neptun en ik voelde me in een andere wereld. De jonge trainers maakten me op een charmante manier duidelijk dat mensen tegenwoordig anders trainen. Op de een of andere manier voelde ik me oud maar gevleid. - Marc mist het saunagedeelte van het Neptunbad af en toe - "Hoe af en toe? De hele tijd!"

Hier in de Rosaleda Gym heb ik het gevoel dat ik terug ben getransporteerd naar de goede oude tijd van het ijzer buigen en ik word een beetje nostalgisch. Het was een geweldige tijd toen. Ik had veel plezier met de meiden, eerst pompend in de sportschool en daarna in de sauna. Hoe mijn handen er toen uitzagen: lange roze nepnagels en eelt van de halters. Ondanks de sponsjes die we gebruikten om de halters vast te pakken. Het is leuk om weer op eenvoudige apparatuur en halters te trainen en op de een of andere manier ruiken mijn handen weer zoals vroeger.

Op weg van de sportschool naar het busje besef ik weer eens hoe gereglementeerd het leven op een camping is. Het bord bij de ingang is maar één voorbeeld. Er zijn bijvoorbeeld eenrichtingsstraten en iedereen houdt zich daaraan. Tenminste, bijna iedereen, behalve Marc natuurlijk. 

Vandaag is het marktdag in Conil, dus ik wip even binnen. Het is een zigeunermarkt, of zoals ze zeggen: Plutemaat. Schoenen zoals Converse voor 15,- of ondergoed van Calvin Klein, oh nee Ghlain Kain, 3 stuks voor 5,-. Dingen die de wereld niet nodig heeft. Ik koop nog een paar worstjes en dergelijke bij Mercadona en kijk uit naar de barbecue. 

We wilden eigenlijk tot morgen blijven. - Alles was al voorbereid voor de barbecue. - Maar daar was het weer, het woordje eigenlijk. - Het kwam dus zoals het moest. Plotseling kwam er een golfkarretje aanrijden. - De Engelsen, die pas morgen zouden komen, kwamen er nu echt aan. We moesten de kampeerplaats verlaten! We kregen vriendelijk een alternatief aangeboden. We kijken elkaar aan en besluiten dat als we moeten inpakken, we vandaag op zoek gaan naar een nieuw onderkomen. We pakken in en realiseren ons dat we nog steeds in training zijn. Als de Engelsen 30 minuten later arriveren, zijn de meeste spullen al opgeborgen. - Vijf minuten later is het veld opgeruimd, nog eens tien minuten later zijn de watertanks gevuld en nog eens tien minuten later sta ik fris gedoucht. Om te wennen heb ik meteen weer een koude douche genomen. Hoewel ik mezelf de moeite had kunnen besparen als ik van tevoren had gecontroleerd of de douche op "groen" stond. Maar hij stond op "rood", dus de komende vijf minuten alleen koud water. - We nemen snel afscheid van Susanne en haar man. Het Zwabische echtpaar hielp ons niet alleen met tips en trucs en gaf Torgit een rondleiding over het parcours, maar was ook gewoon hartelijk en vriendelijk. - Kleine kennissen waar we onderweg altijd van genieten. - Bedankt!

Park4Night beveelt een parkeerplaats bij de kust aan. Maar er zijn twee directe waarschuwingen. De ene verwijst naar nachtelijke bezoeken van de Guardia Civil, de andere naar voertuigen die zijn ingeslagen. Geen van beide is ideaal, maar we willen het zelf zien. Dus gaan we op weg in de richting van Puerto de Conil. - Als we de haven passeren, zien we links een ankerkerkhof. Dit is precies hoe ik me een ankerkerkhof had voorgesteld. Honderden ankers liggen hier opgeslagen, waaronder een klein scheepskerkhof, vlak naast een riviertje, de Rio Roche. Als ik naar het gebied aan de overkant kijk, bedenk ik dat hier een plek moet zijn om te overnachten. We keren om en rijden terug het bos in. Ongeveer vijfhonderd meter verderop vinden we een bospad dat licht bergafwaarts naar de Rio Roche leidt. We vinden een mooi plekje direct aan het water. We zijn benieuwd of we een rustige nacht zullen hebben. De plek is in ieder geval prachtig. Als het zo blijft, weet ik al waar ik morgen voor de douche ga baden.

Inzicht van de dag: Een zending hoeft niet per se negatief te zijn.