Dag 191 - Corona is meer dan een biertje

Vandaag is het vrijdag de 13e - Had dat ons aan het denken moeten zetten? Vanmorgen is alles nog ontspannen. We hebben uitgeslapen en putten nog steeds uit de positieve energie van de vorige dag. Terwijl Torgit onze muesli klaarmaakt, doe ik wat onderzoek naar de vuurtorens van het eiland. - We zijn zo enthousiast over de vuurtorens van de afgelopen dagen dat we onze laatste drie dagen op het eiland willen gebruiken om de resterende vuurtorens te verkennen. Tot zover het plan. - Maar net als we in het busje zitten met onze muesli in de hand, komt Ilona ons opzoeken. - De finca waar haar busje staat, is niet ver weg.

Ze vertelt ons dat Geronimo en zij vanmorgen zijn gaan winkelen. Maar dit bleek moeilijker dan verwacht. Nadat bekend werd dat de eerste testen voor Covid-19, het coronavirus, ook hadden aangetoond dat het nu op Ibiza was aangekomen, zou er waarschijnlijk paniek uitbreken. - Ook hier zou nu sprake zijn van hamsteren.

Na kort overleg besluiten we dit niet licht op te vatten. We rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkten en moeten constateren dat de paniek nu echt is uitgebroken. Zo ontspannen en relaxed als het eiland net nog was, zo plotseling is de stemming omgeslagen. Er klinkt een extreem agressieve toon.

Voor ons is water het belangrijkste probleem. - Op de eerste markt is er al geen water meer. Dus splitsen Torgit en ik ons op. Ik rijd naar de volgende markt. Net als ik de laatste 5-liter jerrycans in de winkelwagen stop, belt Torgit me op. Ze heeft net een tweede levering gekregen, die ze meteen heeft opgekocht. - We krijgen havermout, muesli, melk, havermelk, een grote zak sinaasappels, rijst, linzen en bonen. Gember zit ook in het winkelwagentje. Zoals het een echte hamsteraankoop betaamt, pakken we het laatste toiletpapier.

Daarna gaan we naar Ibiza. We willen kijken of we een vroegere veerboot kunnen nemen. Als er een shutdown is op Ibiza, weten we niet zeker of we van het eiland afkomen. - Als we aankomen, zijn de loketten net gesloten. Ze gaan om 17.00 uur weer open. Als het zover is, heeft zich al een rij gevormd. Ook hier is de sfeer erg gespannen. Als vijfde in de rij halen we het en kunnen we de veerboot omboeken voor morgenochtend om 11:00 uur.

Dus rijden we voor de laatste keer naar Benirras. Toen we Hector parkeerden, realiseerden we ons dat we onze buitendouche kwijt waren. Of hij is gestolen of van de zekering is gescheurd, is niet duidelijk. Maar hoe zegt de Kölsch? "Wat fott es, es fott" (Wat fout is, is fout).

Eerst hebben we onze boodschappen opgeborgen. Sommige dingen moeten opnieuw worden ingedeeld. De komende dagen zullen uitwijzen hoe het verder zal gaan. - Maar één ding lijkt zeker, onze dagen op het eiland lijken geteld. Maar we moeten zeker terugkomen om de vuurtorens te verkennen.

Nu gaan we nog een laatste keer naar het strand. De zon is net onder. - Er ligt een zeilschip in de baai en weer klinken de bongo's door de baai. - Het is tijd om afscheid te nemen. - De stemming is bedrukt. - We moeten kijken hoe we de komende dagen kunnen bloggen. - Maar we komen terug, geen twijfel mogelijk.

Ook hier denken we na over de essentie: Et hätt noch jot jejange (Het is nog steeds hetzelfde)

PS: Victoria stuurde ons een bedankje en haar foto van gisteravond. - Zeker een mooi einde.