Tag No. 95 - Old Spice? Nee, Old Shit

Er zijn dagen die je gewoon van de kalender wilt afstrepen. Het zou zo makkelijk zijn op de blog als ik niet had besloten om verslag te doen van goede en slechte tijden.

Zelfs onze start was veel vroeger dan gepland. Het waren geen Spanjaarden die ons om 5.00 uur 's ochtends wakker maakten, maar dronken Portugezen die dachten dat ze 's nachts een rally moesten rijden. Ze kwamen eigenlijk best ver, maar ze begroeven hun auto des te dieper.

Daarna hadden ze niets beters te doen dan uit volle borst te discussiëren vlak naast onze auto. Omdat ik geen Portugees spreek, kan ik alleen maar raden dat het ging over wie hen kon helpen. Maar eerlijk gezegd hadden we op dit tijdstip geen idee.

Daarom klopten ze één voor één aan bij onze buren. Nog voor zonsopgang waren er een of twee verwensingen te horen. Rond 6.30 uur werd het weer rustiger en probeerden we tenminste wat slaap in te halen.

Ons zonnepaneel dekte min of meer ons huidige verbruik. Omdat onze Zwitserse buurman nog een reden nodig had om zijn stroomgenerator op te starten, kregen we daar ook een onverwachte energieboost vandaan. Het was dus niet een gebrek aan energie, maar een gebrek aan water dat ons ertoe aanzette om vandaag terug te rijden naar Rafaels kampeerplaats (Sky's guesthouse).

Onderweg hebben we nog even een snelle boodschap gedaan bij de Aldi delicatessenwinkel. De afgelopen dagen heb ik, de vleesetende plant, worst en vlees voor één keer opgegeven. Mijn voornemen om het vol te houden tot Kerstmis wankelde bijna voor het worstschap.

Als jongen vond ik Old Spice altijd lekker, mijn vader droeg deze geur ook. Maar als ik de verpakking op de foto bij Aldi zie, weet ik zeker dat Old Spice ook niet meer is wat het geweest is.

Zoals gepland probeer ik ons achterbankje zodra we bij Rafael aankomen. Alle fietsen uitgepakt, ISO-mat, matrassen, opbergdozen enzovoort, enzovoort. Nu kan ik tenminste van achteren bij de achterbank. Dan het zand van de afgelopen dagen wegvegen. Nu klim ik voor het eerst van achteren onder de bank. Zoals ik al vreesde, kan ik geen schroeven vinden om de bekleding los te maken. Er zitten twee Torx-schroeven onder elk van de riemen. Gelukkig ben ik goed uitgerust. Dus die draai ik eerst los. Dan vind ik vier plastic schroeven die met een inbussleutel losgedraaid zouden moeten worden. Maar helaas alleen zogenaamd, ze draaien meteen los. Onze buurman Tom schiet te hulp (bedankt Tom). Na veel heen en weer gepraat krijgen we ze eruit. Desondanks kan de bekleding niet worden verwijderd.

Op een VW-forum vind ik een beschrijving en een bijbehorende illustratie. Ik boor nu een inspectieopening in de achterkant van de achterbank. De illustratie is perfect. Ik vind meteen de trekhaak. Helaas blijkt er echter meer vast te zitten dan verwacht. Hier komen we niet verder.

Torgit en ik bedenken samen een nieuw inpaksysteem. Aan het eind van de avond is alles weer opgeborgen in de bus. Maar het wordt al donker. Ons plan om 's middags weer op het strand te zijn is mislukt.

Ik ben behoorlijk gefrustreerd, Torgit probeert me op te vrolijken met een heerlijk diner. Ik kan nu maar beter gaan douchen. Een lange, hete, lange.

Het enige positieve aan vandaag is de puppy Alma op de camping. Misschien een wat ongewone naam voor een reu, denk je. Het is de afkorting van Almancil, de plaats waar hij geboren is - hij zou een echte knuffel zijn, ware het niet dat hij vlooien heeft.