Dag 74 - Flamingo's - Caminho da Espargueira

We hebben heerlijk geslapen, de zilte lucht hier bij de lagune is heerlijk verfrissend. Als we uit de bus kijken, kunnen we onze ogen niet geloven. Het is niet alleen dat het landschap van de ene op de andere dag is veranderd - het is nu eb. Nee, we kijken recht op drie flamingo's die de nu bijna blootgelegde lagune afzoeken naar krabben. Hoewel hun roze kleur alleen zichtbaar is op hun voorlijf, bovenvleugels en poten, zijn ze direct herkenbaar aan hun snavels. Ik kan niet eens beschrijven wat deze aanblik in me losmaakt. - Misschien wel, plop blij. Alsof ze zijn ingeschakeld! Ik grijns gewoon.

Je kunt zeker niet lang alleen blijven op zo'n prachtige plek. Dus stappen we uit het bed en gaan we onder de buitendouche. En dat klopt, zodra we klaar zijn met douchen, komen er langzaam een paar auto's en brommers aanrijden. - Maar het zijn geen toeristen of wandelaars, maar schelpdiervissers die het strand afzoeken.

Dat ziet eruit als hard werken. - Ik raak aan de praat met een van de mosseljagers, Nuno. Hij spreekt goed Engels en laat me zien hoe hij de schelpen blootlegt met een korte plank. Nuno verzamelt hier alleen schelpen voor de lol, maar vertelt me eerlijk dat de meeste vissers hier elke ochtend komen om de kost te verdienen met zoeken. Nuno is hier opgegroeid en legt me uit wat de lagune allemaal inhoudt.

Onze plek, de Ria de Alvor, is een estuarium, zowel een waddenlandschap als een riviermonding. Duinen en kwelders lopen in elkaar over. De rivier de Alvor ontspringt in de bergketen Serra de Monchique, waar we een paar dagen geleden nog waren. - Er zijn hier meer dan 500 plantensoorten, waaronder een aantal beschermde soorten, meer dan 250 vogelsoorten en verschillende soorten vlinders en kevers. Een paradijs voor elke ornitholoog.

Als ik hem vraag naar de apneuduikers van de vorige dag, wijst hij naar een andere mosselvisser. Hij was net als de duikers scheermessen aan het vangen. De duikers hadden echter een veel grotere oogst. Daar zou ik eens naar moeten kijken. Je vangt de mosselen met zout. - En zo gaat het - Miguel, de tweede verzamelaar, spreekt alleen gebroken Duits, maar zijn uitleg is eenvoudig. Hij strooit gewoon een beetje zout op een van de kleine gaatjes in het wad. Langzaam glijdt de wormachtige stokschelp half uit het gat. Eén greep en de schelp ligt bloot. Je ziet al snel hoe de onderkant van de mossel zich in het water ingraaft. Deze schelp had bijna de inspiratie kunnen zijn voor de fictieroman "The Desert Planet" van Frank Herbert. Je hoeft het niet te weten, het waren de jaren 80. De mosselen schijnen erg lekker te zijn. - Ik kan zelfs een recept vinden: https://sz-magazin.sueddeutsche.de/das-kochquartett/ferien-im-kochtopf-8664 - Ik kijk uit naar je feedback. Ik ben meer geïnteresseerd in Nuno's vangst. Want hij trekt trouwens een octopus uit het water. - Heerlijk!

Torgit loopt een tijdje langs de dijk. Het pad komt tot een abrupt einde als de dijk na ongeveer een kilometer instort. - Tot die tijd kun je links de Rio de Alvor zien met daarachter de duinen. Rechts, in het brakke water, heb je een prachtig uitzicht op het vogelreservaat. Nuno vertelde ons dat hier vroeger geen flamingo's waren. Ze zijn pas de laatste decennia in dit gebied gezien. Je kunt merken dat Nuno niet meer de jongste is. - In de namiddag verschijnen er verschillende kitesurfers en een windsurfer in de lagune. - Dit moedigt me aan om de SUP uit te pakken. Ik heb speciaal voor de zee een kajakpeddel gekocht. Dat was maar goed ook, want zonder had ik in deze wind geen centimeter vooruit gekomen. Zo geniet ik nog wat langer van de natuur. Na twee uur peddelen kom ik helemaal uitgeput terug bij de bus. - Torgit heeft aardappelen met haringdip klaargemaakt. - Eten maakt gelukkig. - We hebben al veel mooie plekken gezien op onze tocht. Dit is zeker een van onze favorieten.

Na het eten besluit ik ook de dam tot het einde te volgen. Inmiddels is het water teruggetrokken en is het beeld weer veranderd. Vanaf het einde van de dam zie je een aantal Bauhaus villa's en een golfbaan aan de overkant. Ik verbaas me er altijd over hoeveel moderne onder architectuur gebouwde huizen hier te vinden zijn. Kort voor zonsondergang ben ik terug bij het busje. Ondertussen zijn alle vissers, kiters, surfers enz. verdwenen. We hebben de plek op de dam weer voor onszelf. Zelden heb ik zo'n rustige dag gehad. Als iemand me eerder had verteld dat een paar flamingo's me zo gelukkig konden maken, zou ik de verteller hebben uitgelachen. - (Opmerking van Torgit: Nu weet ik waarom er zoveel zoutverpakkingen bij het afval liggen).

Realisatie van de dag: Je hebt maar een handvol zout nodig om hier je eten te vinden.