Dag 58 - Todos-os-Santos

Allerheiligen wordt vandaag ook in Portugal gevierd. - Als oud-protestant liet ik me eerst door Torgit, een katholiek, uitleggen wat Allerheiligen inhoudt. - Alle heiligen worden herdacht, vooral de martelaren? - Dat past wel, want vandaag voel ik me ook een beetje een martelaar.

De hele nacht was een martelaarschap, maar uiteindelijk zijn we niet doodgegaan. - Terugkijkend was deze nacht slechts de bekroning van een niet-zo-volle dag. Zelfs in het paradijs zijn er dagen als deze en dagen als deze. Gisteren was een beetje klote. - Het was mistig, het miezerde, op de een of andere manier was het echt een sombere herfstdag. Natuurlijk ontbrak een beetje herfstdepressie.

Om de algemene omstandigheden wat op te fleuren, hadden we speciaal een plek met veel sterren uitgekozen. Dit betekent dat de beoordeling, maar een of andere manier alles was niet zoals het zou moeten zijn. De sanitaire voorzieningen waren matig, er was alleen koud water bij de wasbakken en ik heb een hekel aan afwassen met koud water. Op de een of andere manier kleefde er overal klonterig zand aan, ook aan ons. Zand aan je voeten, zand in de auto, dat is helemaal niet mijn ding.

En dan was er nog de behoefte aan slaap van de vorige dag. Maar we hadden geen rekening gehouden met een groep van ongeveer 50 Portugese tieners. Ze waren aan het feesten in een nabijgelegen bungalow. En als ik feest zeg, dan bedoel ik ook echt feest. Misschien herinneren sommigen van jullie zich de video van het gelijknamige liedje uit de jaren negentig? - De meisjes en jongens braken de camping bijna af. Ze gingen door tot het ochtendgloren. Onvermijdelijk deden wij dat ook.

Onze start van de dag begon dan ook dienovereenkomstig. Maar we hadden ons voorgenomen om onze stemming er niet door te laten bederven. Dus gingen we op weg naar Camping Villa Park Zambujeira, ongeveer een half uur verder naar het zuiden.

Onderweg reden we een tijdje langs prachtige bloemenvelden. We stopten bij een veld met Protea cynaroides. Deze prachtige bloem wordt niet voor niets de koningin genoemd. Omdat het de lievelingsbloem was van onze overleden vriendin Aga, maakt het ons een beetje verdrietig. Maar op deze dag willen we de doden gedenken. Ik kan het niet helpen, opeens hebben we een klein boeketje in en later op de bus.

Rond het middaguur maken we een korte tussenstop bij Passadiços do Cabo Sardão. De vuurtoren staat op een spectaculaire klif. Je krijgt het gevoel dat de afzonderlijke rotslagen letterlijk in zee zijn gevallen. - Tijd om de drone weer uit te pakken. Bij een video van een vuurtoren hoort natuurlijk ook de vuurtoren. Ik realiseerde me niet dat ik die niet mocht filmen. Plotseling staat er een "aardige" meneer in uniform naast me en dreigt me met hoge boetes. Ik gebruik al mijn charme en weet hem te kalmeren. Maar eerst stoppen we met opnemen. Hector heeft de korte pauze gebruikt om vriendschap te sluiten met een Bulli-dame, dit keer een T2 Camper Helsinki uit 1978. Hector houdt gewoon van rijpere dames.

Als we even later bij onze kampeerplaats aankomen, zijn we erg blij - want dit blijkt niet alleen een gezellige plek voor Hector te zijn, maar ook een met warm water. Tegen de avond beginnen we te koken. Vandaag is het soep. Maar eerst hebben we dadels omwikkeld met spek als voorgerecht. Dit is een van de weinige gerechten waar zelfs Torgit als vegetariër regelmatig slappe knieën van krijgt. We genieten van de rust op de camping. Op een paar krekels na is er niets te horen. De nacht belooft rustgevend te worden. Vanavond begin ik aan mijn

Derde Bretonse thriller. Gelukkig.

Inzicht van de dag: rust en stilte, een waardevol goed.