Dag 98 - MUT - Gedachten vanuit de hangmat

"Gelukkig is hij die moedig durft te beschermen wat hij liefheeft." - Ovidius

Hallo allemaal,

Nu Torgit de blog twee dagen heeft gekaapt, heb ik het roer weer overgenomen. De muiterij is bedwongen.

Maar om bij de waarheid te blijven, ik had die twee dagen niet echt zin om te schrijven. Het weer was gewoon te mooi. En toch voelde ik me niet per se gelukkig. Aan de ene kant betekent leven in zo'n kleine bus dat je je tot het uiterste moet beperken, dat je je moet concentreren op het essentiële en dat je ruimte voor jezelf moet creëren. En aan de andere kant realiseren we ons elke dag dat we vrijheid missen.

Doordat de rugleuning van onze achterbank niet meer rechtop gezet kan worden, kunnen we moeilijk bij de vakjes in ons keukenkastje.

Het voelt alsof we voortdurend dingen herschikken. Er raakt steeds iets kwijt. Nu is het weer mijn bril. Ik hoop dat hij nog ergens in de bus ligt, maar ik weet het niet zeker. Iedereen die mij kent, weet dat ik een rommelig type ben. Maar thuis heb ik in mijn chaos structuren voor mezelf gecreëerd. Die ontbreken in mijn nieuwe huis. Soms reageer ik daarop met extreme irritatie. Torgit moet er dan onder lijden.

Het zijn vaak de kleine dingen, maar in totaal is het soms moeilijk om erom te lachen. Neem bijvoorbeeld onze luifelstok. Het voelt alsof hij 100 keer per dag uit zijn houder valt. Torgit haalt er lachend zijn schouders over op, waar ik veel respect voor heb. - Maar ik zou dolgraag met die paal naar buiten gaan en er iemand mee slaan. Maar dat zou zeker niet goed aflopen.

Dat is natuurlijk klagen op hoog niveau. - Maar af en toe maken we voor onszelf de afweging of we met de camper de juiste beslissing hebben genomen. Veel zaken die voor ons hier en nu vervelend zijn, worden opgelost met het SpaceCamper concept. Maar dit wordt ook een klein, piepklein huisje.

Bijna iedereen die we tegenkomen, tenminste degenen die al langere tijd onderweg zijn, is overgestapt op grotere bestelwagens of vrachtwagens. Beginnend met Fiat Ducato, Mercedes Sprinter, Iveco tot oude militaire en brandweervoertuigen van DAF.

Veel van deze oude voertuigen zijn cool om in te rijden. Maar we willen zeker geen voertuig dat tijdens het ontstekingsproces al de eerste 30 liter brandstof de lucht in heeft geblazen.

Maar eerst het belangrijkste vanmorgen. Nadat onze tuinkabouterbuurman Torgit en ik helemaal opgewonden waren geraakt, ontdekten we vanmorgen dat er geen GNR onderweg was. - Misschien slapen de jongens gewoon uit. In plaats daarvan zijn we vroeg opgestaan omdat we onrustig sliepen. We weten niet of dit kwam door de melding van onze buurman of gewoon omdat de branding op dit strand veel harder is dan je zou denken. We hebben onze spullen herschikt zodat we snel van plaats kunnen wisselen als het ergste gebeurt. (Noot van Torgit: of slapen we altijd slecht voor volle maan?)

Na de koffie ben ik een stukje gaan wandelen op het strand. Hoewel het water erg koud is, is het gewoon zo leuk om op mijn blote voeten door het water te lopen. Dan moet ik ze eerst opwarmen. Tijd om deze regels te schrijven.

Bij ons vroege en late ontbijt ligt de nadruk weer op vitamines: fruit, yoghurt, noten en muesli. - Later eten we een kool- en kerriesoep. Omdat het vandaag iets kouder is dan gisteren, is het merkbaar lekkerder. Maar ik moet zeggen, het is heerlijk en niet voor herhaling vatbaar. Verder pakken we de dag ontspannen aan.

In de namiddag brengen we veel tijd door in de hangmat. Zonnen en lezen, een goede combinatie.

Ik hoor steeds dat het heel dapper zou zijn geweest om een goedbetaalde baan als salesmanager van een gerenommeerd prefabbedrijf in te ruilen voor een leven op straat. Soms krijg ik het gevoel dat er parallellen worden getrokken. In de trant van, van de straat naar onder de brug...

Hier volgt een korte terugblik. - Vandaag een jaar geleden waren Torgit en ik op weg naar München. Opnieuw hadden we weken van stress achter de rug en een eindejaarsbijeenkomst voor de boeg. De foto van Torgit en mij is genomen tijdens deze vergadering. Natuurlijk ben je trots op wat je in de loop van het jaar hebt bereikt. Maar verkopen is altijd real time. Het succes van het jaar is geschiedenis op het moment dat je je certificaat of trofee in je handen houdt.

De volgende dag was een vrije dag in het Winter-Tollwood op de Theresienwiese. De MUT-foto is op deze dag gemaakt. Vanaf dat moment begon alles weer van voren af aan. Vanuit het perspectief van vandaag vind ik het moediger om mezelf dag na dag, jaar na jaar, te blijven motiveren om mijn cijfers te halen. Ik ben blij dat ik dit werk altijd leuk heb gevonden. Dat maakte het makkelijker om gemotiveerd te blijven.

Maar ik reis vandaag met dezelfde vreugde. Morgen moet ik Torgit motiveren om verder te gaan. Ik word langzaam weer onrustig. - Ik ben blij voor mijn voormalige verkopers dat ze kunnen terugkijken op een succesvol jaar. - Let it rip "jongens" - vanaf nu doe ik het zonder "mijn jongens".

Inzicht van de dag: Een liefdesrelatie met onzekerheid kan ook COURAGE betekenen.