Torgit: We worden 's nachts weer gewekt door hondengeblaf, wat niet ongewoon is hier in de Algarve en in Portugal in het algemeen. Maar deze keer hoor ik een schelle gil tussendoor, waar ik kippenvel van krijg. Dat klinkt niet goed. s Ochtends wordt er op de camping gezegd dat de wilde honden achter een varken aanzitten op het erf van de buren.
Omdat de poging van gisteren om de achterbank te repareren helaas geen succes was, vragen we Rafael, de eigenaar van Sky's guesthouse, om een afspraak voor ons te regelen bij de dichtstbijzijnde VW-werkplaats in Faro. Helaas is de eerstvolgende mogelijke afspraak pas op de 18e, dus we moeten nog minstens 9 dagen met ons vaste bed leven. En het is onzeker of VW ons überhaupt zal kunnen helpen. Na ons laatste bezoek aan de garage in Lissabon hebben we niet veel hoop meer. - Als je wilt, kun je onze ervaring hier lezen.
Er zit niets anders op, we nemen afscheid en gaan terug naar "ons" strand, Praia do Almargem, of Praia de Loulé om precies te zijn. Benjamin, die we al hebben leren kennen en waarderen, staat helemaal aan het eind op onze oude kampeerplaats. Omdat het terrein vandaag relatief leeg is, parkeren we gewoon in het midden onder de pijnbomen, naast een coole T3 met het opschrift Tattoo Surf Nomad. Mensen met zo'n auto passen bij ons. Van die andere auto met tuinkabouter houden we liever afstand. Vooral omdat de kabouter zo gepositioneerd is dat hij ons doet denken aan "reserveer een zonnebank met een handdoek". En dat is helemaal niet ons ding. Het kan geen toeval zijn dat de foto van de tuinkabouter net zo donker is als zijn ziel, of was het de zon? 😉
Haal snel de hangmat en stoelen tevoorschijn, maak ontbijt (of liever laat ontbijt) en ontspan weer op het strand.
Gesterkt hierdoor keren we terug naar onze blog. We zijn blij dat steeds meer mensen met ons meereizen en onze blog lezen. Zelfs google vindt ons nu. Als ik bedenk hoeveel reisblogs er zijn, maakt me dat heel erg blij en eerlijk gezegd zijn we een beetje trots dat onze blog voor 50-plussers de jongeren zo goed bijhoudt. Dus aan alle Best Agers, Generatie Goud, Generatie 50plus, Silver Agers, Golden Agers, Third Agers, Senior Citizens, "50-plussers" of hoe jullie ook allemaal genoemd worden, jullie zijn van harte welkom. Er is maar één voorwaarde: je mag het kind in jezelf niet vergeten zijn. Dus haal het tevoorschijn en neem het mee naar het strand.
We leren hier zoveel interessante mensen kennen en het is leuk om te kletsen. s Avonds kletsen we met Benjamin onder het genot van een glas wijn. Vanuit het perspectief van de Algarve komt hij bijna uit mijn oude woonplaats, uit Linz aan de Rijn 😉 Iedereen die mij al wat langer kent, weet dat ik vroeger tafels heb bediend bij de Rolandsbogen, waar ik Duitse wijnen en droge Riesling in het bijzonder heb leren kennen en waarderen. Ik ben dus des te blijer om mensen te ontmoeten die deze passie delen. Zoals Benjamin, die van zijn passie zijn beroep heeft gemaakt en nu een bedrijf heeft dat Midden-Rijn- en Ahr-wijnen verkoopt. Het is leuk om met hem te praten over wijnen, regionaal en eerlijk, thuis, het schrijven van een blog, digital nomads, thuiswerken en natuurlijk ons onderwerp geluk. Benjamin heeft het geluk dat hij er af en toe tussenuit kan, hij kan zijn online shop overal beheren en zijn vrouw zorgt thuis voor zijn offline business. Geluk betekent dus ook de vrijheid om te leven zoals jij dat wilt. Als je omgeving met je meespeelt en je steunt, des te beter.
Als je nu nieuwsgierig bent geworden, kun je hier meer informatie vinden over Benjamin en zijn wijnen:
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties