Dag 89 - Opzetten en opnieuw indelen - SpaceCamper

De afgelopen dagen in Keulen hoorden we steeds vaker van dit soort zinnen:

"Bofkont, je hebt het goed, naar het zuiden, zon, strand en samenzijn."

Dat doet me een beetje denken aan een toepasselijke songtekst:

"Uit de regen, het leven in, naar het zuiden, naar de zon, iets beleven, een lift hebben,

en dan bikini's ervaren. - Nu wordt het dik, man! - Ik red de dag, ik zeg laten we feesten,

en het feest gaat door..."

Zo nu en dan komt de vraag: "Hoe warm heb je het? De nadruk ligt op warm. Als we antwoorden met het bijbehorende aantal graden, wat op dit moment neerkomt op zo'n 15 graden, klinkt het natuurlijk geweldig. Want in Keulen zou het vandaag een graad of tien kouder moeten zijn!?

Het is hier ook minder grijs in grijs. - Maar de Portugezen vertellen ons dat we voor een koude winter hebben gekozen. Dus alles is relatief. Feit is dat de lucht zelden helderblauw is. Anders is dat vaak het geval in deze tijd van het jaar.

Klaagt er iemand? Nee, helemaal niet. - Ik merk alleen dat vier dagen in Duitsland, met echte verwarming en al, me weer zacht hebben gemaakt. Voorheen liep ik in korte broek rond bij dezelfde temperatuur, maar nu trek ik een extra trui aan. Want 15° graden in Portugal is ook 15° graden in Duitsland. Maar de temperatuur voelt veel lager. Je kunt voelen dat we op de Atlantische Oceaan zitten. De wind is vaak vlagerig en koud. Regenbuien zijn kort maar hevig. We zijn blij dat onze Hector op zulke momenten een standkachel heeft. Veel flats lijken er geen te hebben.

Het feit dat het vandaag erg wisselvallig is komt ons goed uit - we hebben dus tijd om ons huis een beetje op te ruimen. We hebben twee tassen van SpaceCamper meegenomen voor achter de voorstoelen. Nu moeten we kijken wat erin gaat. - Man en vrouw zijn het niet altijd met elkaar eens. - Maar men heeft begrip ... (Opmerking van Torgit: Hebben we niet in verschillende seminars geleerd dat je je moet concentreren op je sterke punten? 😉 En iedereen doet waar hij goed in is).

Orde houden in een California is echt een uitdaging. De bank zit altijd in de weg. Dus ik heb tenminste regelmatig klimoefeningen. Het handige is dat je van binnenuit niet bij de achterkant van onze opbergboxen kunt komen. Ook niet van buitenaf, tenminste niet als de fietsen op de fietsendrager staan en het pop-up dak omhoog staat. - Dat is meestal het geval als we staan. Ik hoop dat de SpaceCamper dit aanzienlijk zal verbeteren. Maar daar zullen we pas volgend jaar achter komen. 

Wat ik me net afvroeg over opslagruimte: hebben jullie allemaal de deur van jullie adventskalender al opengemaakt? Nee? Hebben jullie er geen? - Ik ook niet, er paste niet meer in. Noch in de vluchtbagage, noch in de bus. - Maar dat hoort een slanke lijn te zijn. Dus niet boos worden. 

Daarna heb ik onze startafbeelding een keer bewerkt. Heel eenvoudig met de juiste software. Als Torgit er niet was geweest: het lettertype werkt helemaal niet, je moet de kleur veranderen, de lettergrootte moet uniform zijn... Ik zeg alleen maar vrouwen.

Nu ga ik een beetje googlen om erachter te komen hoe zo'n zonnezak aangesloten kan en moet worden. Ik ben benieuwd hoe lang de bijles gaat duren.

Maar eerst is er iemand om aan te denken. Want gek genoeg staan er in december nogal wat verjaardagen op onze kalender. Ik zei altijd dat de lente het huisproject wakker maakt. De lente lijkt ook heel wat andere dingen wakker te maken. Daarom hebben we vanmorgen onze schoonzus in Spee, Mira, een fijne verjaardag gewenst.

Ze zei dat ze altijd al had geweten dat zigeunerbloed in een huis zou vloeien, in dit geval in het huis van mijn broer. Wij waren nu het levende, nee, het reizende bewijs.

Een goed moment om Torgit Leonard Cohens lied "The Gypsy's Wife" te laten horen. - Ik vraag me altijd af hoeveel sigaren en whisky er nodig zijn voor zo'n stem. Maar het nummer is gewoon goed:

En waar, waar, waar is mijn zigeunerin vanavond

Ik heb alle wilde verhalen gehoord, ze kunnen niet kloppen

Maar met wiens hoofd danst ze op de dorsvloer?

wiens duisternis in haar armen nog iets dieper wordt

En waar, waar is mijn zigeunerin vanavond?

Waar, waar is mijn zigeunerin vanavond?

De zilveren messen knipperen in het vermoeide oude café

Een spook klimt op de tafel in een bruidsnegligé

Ze zegt: "Mijn lichaam is het licht, mijn lichaam is de weg".

Ik hef mijn arm tegen alles op en vang het boeket van de bruid

En waar, waar is mijn zigeunerin vanavond?

Te vroeg voor de regenboog, te vroeg voor de duif

Dit zijn de laatste dagen, dit is de duisternis, dit is de vloed

En er is geen man of vrouw die niet aangeraakt kan worden

Maar jij die tussen hen in staat, zal veroordeeld worden...

En waar, waar is mijn zigeunerin vanavond?

Dus waar mijn zigeunervrouw vanavond was, weet ik precies, aan mijn zijde, zoals nu 😉 .

Addendum: In Portugal vind je altijd wel straatkunst. Deze ontdekten we vandaag op onze camping. Het moet er gisteren al hebben gestaan, maar er stond nog een camper voor.

Sommige dingen kunnen niet worden verklaard met gezond verstand. - Maar misschien kan ik een verklaring vinden. De basis voor ons toekomstige huis is een VW Caravelle. Hij is verkrijgbaar in drie uitrustingslijnen: Trendline, Comfortline en Highline.

Er moet ergens een verschil zijn. Maar het is andersom. Het werkt voor de basisvariant en ook voor de korte wielbasis. Alleen niet bij de Comfortline lange wielbasis. Is hier een logische verklaring voor? De foto toont de Trendline variant. Visueel ziet het er precies zo uit als we zouden willen. - Kan dit echt zo zijn? (Torgit's note: Je koopt een nieuwe auto voor veel geld en hebt de keuze uit compleet onmogelijke kleuren. Dat kan toch niet?)

Inzicht van de dag: Je kunt veel weten en toch niet alles begrijpen.