...ik ben een levende legende en zou al lang met pensioen zijn - als ik maar iemand kon vinden die het werk kon doen
Dit lied van het Rödelheim Hartreim project en vooral de laatste regels ervan waren lange tijd mijn persoonlijke hymne. Maar is dat echt zo? - Hoger, sneller, verder was lange tijd mijn, ons tempo. Achteraf realiseerden Torgit en ik ons dat dit precies was hoe we de eerste paar weken van onze tour hadden gereden. Zodra de zon niet meespeelde, gingen we verder. Altijd op zoek naar optimalisatie.
De laatste week op één plek heeft ons goed gedaan en we realiseren ons dat we het nu pas rustiger aan beginnen te doen. We zullen zeker regelmatig van locatie blijven veranderen. - Maar als we op een dag niets zien, als we niets te melden hebben, dan is dat maar zo. We blijven samen nadenken en praten over wat we echt missen van thuis. Het is beangstigend hoe weinig dat eigenlijk is. Natuurlijk is een warme douche veel aangenamer dan de extreem koude van vandaag. Maar is dat echt wat je gelukkig maakt? In de weken voor onze rondreis hebben we veel oude ballast opgeruimd. Veel spullen die de afgelopen jaren in de kelder waren beland, zijn verkocht op eBay en rommelmarkten of zelfs weggegeven. Toch is er veel overgebleven. We hebben bijvoorbeeld drie verschillende leren banken in drie verschillende kamers. Maar we hebben er maar op één gezeten. Sommige designerstukken, geïllustreerde boeken enz. zijn prachtig. We wilden ze heel graag bezitten. Maar wat is het ons vandaag waard? Dit zijn vragen die ons de komende tijd zeker bezig zullen houden. - Terwijl ik deze regels schrijf, ben ik ver verwijderd van een netwerk. Vodafone geeft geen kik en Telekom slechts sporadisch. Dus ik zal dit later uploaden.
Het is 11.11 - 10:11. Ja, dat lees je goed. 10:11. Maar terwijl de klokken hier in Portugal iets langzamer tikken, is het in Kölle 11:11 - het carnavalsseizoen opent in Kölle. - Onze dag begint zonder Kölsch, confetti en Kölle Alaaf. - Missen we het? - Een beetje, maar meer ontspannen...
Drive-in supermarkten zijn trouwens ook relaxter. Omdat er hier een paar campers staan, komt er een oud vrouwtje aanrijden in haar Mitsubishi L300, toetert luid, opent de achterklep en de markt is open. Fruit, groenten en brood worden in manden verkocht. - Dat laatste is nog echt warm. Als verkoper vind ik het fascinerend hoe de prijs wordt bepaald door vraag en aanbod. Niemand deinst terug voor het feit dat de prijs buiten de bekende grenzen ligt. Ik beperk mezelf op andere manieren, want ik wil wat meer in het gareel blijven, dus vandaag alleen een "broodje". - Maar in plaats daarvan ontbijt op bed 😉
Niet alleen het begrip van de drive-in is veranderd, maar ook dat van coffee to go. We hadden de papieren beker allang vervangen door porseleinen kopjes van koffiebranderij Viktualienmarkt. In Nino hebben ze wat ik beschouw als 's werelds beste barista. - Het is tenslotte famiglia. - Toch hebben we besloten iemand te zoeken die de kopjes nodig heeft. We drinken onze koffie liever langzaam dan onderweg. De kopjes zijn daarom overbodig geworden.
Ons grote tapijt heeft zich ook niet bewezen, dus we moeten op een gegeven moment op zoek naar vervanging. - Het gaat al in een oude camper, dus we zijn blij als iemand anders er blij mee is.
Daarna pakken we in. - Ook de tweede keer krijgen we niets uit Monchique. Daarom besluiten we spontaan om terug richting zee te gaan. De bestemming van vandaag hebben we te danken aan onze vriendin Sabine, niet uit Keulen, maar wel dichtbij. Zij was in 2017 in de Algarve en raadde ons Monte Clerigo aan. - We zijn enthousiast, maar wat kan er misgaan?
De terugweg naar Aljezur voert ons weer door de beboste bergen. Dit gebied is zeker in de zomer een droom om te wandelen. In de mist met lichte motregen is het zeker nog geschikt voor off-road avonturen. Maar noch onze Hector, noch Torgits stalen zenuwen zijn hiervoor geschikt, hoewel ze van week tot week beter worden. (Opmerking van Torgit: oefening baart kunst. Wat ons terugbrengt bij de slimme gezegden uit onze kindertijd. Ze zijn vaker waar dan je denkt)
In Aljezur stoppen we kort naast een Defender die doet denken aan de Lara Croft-versie. - Twee van mijn droomauto's staan naast elkaar geparkeerd. De ene heb ik, de andere had ik. Wie wil er nu nog Mercedes, Porsche & Co? - Mijn dromen zijn in ieder geval veranderd. - Op de parkeerplaats worden we aangesproken door Karo. De situatie is een beetje vreemd. Wilden we brood kopen? Karo ziet eruit alsof je in eerste instantie aan drugs zou denken, hoewel ze "alleen" zelfgebakken volkorenbrood te koop heeft. - Maar na weken van wit brood is dat ook net een drug. Karo is al sinds de jaren 80 in Portugal. Haar kinderen zijn hier opgegroeid. De oudste heeft tien jaar in Duitsland gewoond en kwam toen terug met vrouw, kind en paard. - Hij zou een strobalenhuis hebben gebouwd met vakwerk, lemen muren enzovoort. Dus al met al leuk, maar een beetje eco.
Als we in Monte Clerigo aankomen, verkent Torgit eerst het strand en ik bekijk de mogelijkheden voor een kampeerplaats voor de nacht. We vinden iets geschikts op de top van de kliffen. - We ontmoeten elkaar weer op het strand en besluiten eerst een hapje te gaan eten. Er is een klein restaurantje open aan het einde van het strand. - O Sargo heeft ons zeker nog niet uit het oog verloren. - De volgende keer moeten we iets doen wat we zelden doen: foto's maken van het eten. Dit was niet alleen superlekker, maar zag er ook nog eens supergoed uit. Maar vandaag hadden we te veel honger om onze iPhones weer tevoorschijn te halen. We genieten veel liever van de gezellige sfeer en kletsen wat bij. - Torgit doet met haar poke bowl wat ze het liefste met haar eten doet. - Gewoon alles eerst door elkaar husselen. In de Bergische regio zeggen we "onder elkaar". Daar worden bijvoorbeeld wortels door elkaar gemengd. - Dit zijn gepureerde wortelen, aardappelen, uien, spek, worst, alles door elkaar. Heerlijk! - Torgit vertelt nog een keer trots dat haar opa, de "lompenplukker", ook eerst alles door elkaar mengde. Elke keer als Torgit over haar opa praat, lichten haar ogen op. - Ze heeft oma, opa, overgrootmoeder en overgrootvader van beide kanten leren kennen. - Ik kende alleen mijn oma en zij was een Schärmetz, maar dat is een ander verhaal. Ik hou in elk geval van de trots waarmee ze over haar opa praat, die een pakhuis voor oud papier had in Godesberg. - Maar ik hou van de term voddenraper, want dan is het ook duidelijk waarom Torgit koos voor een hagenpikker zoals ik. (Opmerking van Torgit: Dit verklaart ook mijn passie voor schrootplaatsen. Mijn opa verzamelde ook non-ferrometalen. Oh ja, en ik heb oog voor voetbalvelden, want IEDERE man in mijn vaders familie speelde voetbal. Dat verklaart de weekendactiviteiten van mijn jeugd. Andere kinderen moesten met hun ouders naar het museum. Ik was tenminste buiten in de frisse lucht. Marc's vader was altijd bang dat hij homo was omdat hij niet voetbalde. Ik was dankbaar. )
Ja, waar is hij - Niet alleen een Hector, maar vooral een "beschut hoekje" zoekplaatje. De wind is ijzig. We laten het pop-up dak vanavond zeker opgeborgen.
Realisatie van de dag: Waar golven zijn, is wind! - Er zijn vandaag geen heggen als bescherming.
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties