Dag 65 - De lijst met lepels - Zambujeira do Mar

We zijn nog steeds in Zambujeira do Mar - morgen willen we verder naar het zuiden gaan, richting de Algarve. - We twijfelen of we in december de oversteek naar de Canarische Eilanden zullen maken, of Marokko, of dat we bij onze oorspronkelijke plannen blijven en de Iberische Middellandse Zeekust gaan verkennen. We weten dat er veel wegen naar Compostella leiden, maar we zijn er al geweest. -

Wie heeft er tips voor deze en de rest van onze rondreis?

Wie reist er in deze periode toevallig in een van deze gebieden?

Hoe of waar vieren jullie kerst in een camper? - We zijn dankbaar voor alle tips!

Ik weet zeker dat de meesten van jullie de film kennen "Het beste komt aan het einde" - Voor degenen die het niet kennen, het gaat over twee terminaal zieke mannen die besluiten hun lepellijst af te werken. Morgan Freeman en Jack Nicholson spelen deze rol op briljante wijze. - Met andere woorden, ze doen alle cruciale dingen waar ze eerder "geen tijd" voor hadden. Aan het einde, voordat ze het loodje leggen.

Vooral jonge mensen, die dromen hebben en de wereld willen veranderen, denken dat ze alle tijd van de wereld hebben. Later heb je doelen in plaats van dromen en heb je nog steeds tijd. Maar pas als we oud en grijs zijn of als de dood op de deur klopt, komen al deze dingen weer in beeld. Nu raakt de tijd op en zelfs als je de tijd hebt, zijn je botten vaak moe.  

Het doet me altijd denken aan het liedje van Knef, "Für mich solls rote Rosen regnen". - Min Bap luisterde vaak naar dit nummer. Gek genoeg was het iets wat ik met hem deelde. - Hoewel ik als jonge tiener de voorkeur gaf aan de versie van Extrabreit. Deze tekst beschrijft prachtig hoe "Ik wil, ik wil" verandert in "Ik moet me onderwerpen, tevreden zijn" aan het einde.

Als ik rondkijk op onze rondreis, komen we over het algemeen twee categorieën reizigers tegen (ik laat vakantiegangers bewust buiten beschouwing). - Het zijn ofwel extreem jonge mensen of gepensioneerden. Steeds weer horen we: "Je doet het goed. - Je bent nog gezond, je bent nog oké, we vinden reizen al moeilijk." - Maar als we het goed doen, waarom doen zo weinig mensen het dan goed? - Dit lijkt geen geldkwestie te zijn. - Af en toe komen we de uitzonderingen tegen. Mensen die bewust hun carrière op een laag pitje zetten en hun levensstandaard verlagen om in het hier en nu te kunnen leven.

Gisteren sprak ik mijn broer Dirk aan de telefoon. Toen hij jong was, had hij een duidelijk doel voor ogen. - "Ik wil op mijn 40ste klaar zijn met werken. - Want dan ben ik nog jong en kan ik zeilen, misschien zelfs zweefvliegen. Hobby's realiseren die ik later misschien niet meer zou kunnen." - Vanuit het perspectief van vandaag moet gezegd worden dat mijn broer een absolute pionier van zijn tijd was. - Want vandaag de dag is er een hele beweging die zich precies met dit onderwerp bezighoudt. Op je 40e klaar zijn en dan op jonge leeftijd vertrekken of lid worden. De beweging heeft zelfs een naam: Frugalists.

Zuinig betekent "eenvoudig, bescheiden, gematigd" - klinkt dat als plezier en geluk? Meer als verveling, toch? - Iedereen moet hierover zijn eigen persoonlijke beslissing nemen. Ik heb niet de pretentie te weten wat goed of fout is in dit opzicht. Ik ken persoonlijk geen mensen die deze beslissing op jonge leeftijd bewust hebben genomen en er uiteindelijk mee zijn doorgegaan. - Mijn broer is nu in de 60 - hij werkt net zoveel als altijd. Ik was en ben er nog steeds niet zeker van of hij gelukkig zou zijn zonder baan. - Hij heeft altijd graag gewerkt en ik hoop dat het hem gelukkig blijft maken. - Hij had zeker weg kunnen gaan toen hij 40 was, maar dat heeft hij niet gedaan.

Ik weet ook niet zeker of een langdurig vertrek voor ons, voor mij, het juiste zou zijn. Wat ik wel kan zeggen, is dat de beslissing om er even tussenuit te gaan de beste beslissing van mijn leven was en is. - Daarom vind ik het geweldig dat Generatie Y en Z ons leren dat er ook een werkend leven is, met thuiswerken, sabbatical, ouderschapsverlof en balans tussen werk en privé. 

Als je denkt dat de Häusgen van vandaag filosofisch is, zou dat kunnen komen doordat ik het grootste deel van de dag in de hangmat heb doorgebracht. Zoals mijn vriend Uwe altijd zegt? Creativiteit komt voort uit verveling! - Terwijl ik in de hangmat lig, vindt Torgit haar rust door yoga te doen in de zon.

Daarna was het een creatieve dag. - s Avonds koken we samen. - Terwijl ik deze regels schrijf, luisteren we naar BAP, of Nideggen. - Do jeht ming Frau, Verdamp lang her en Do kannst zaubre. - Alles en goed. Op de een of andere manier ging het heel snel voorbij. 

Addendum: Terwijl ik mijn tanden poets in de badkamer, speelt de 80s zender Kayleigh van Marillion uit 1985, een van mijn favoriete nummers in die tijd, omdat ze er nog veel van hadden. 

"Herinner je je de kersenbloesem op het marktplein?

Weet je nog, ik dacht dat het confetti in ons haar was!"

"Herinner je je de kersenbloesem op het marktplein?

Weet je nog dat ik dacht dat het confetti in ons haar was?" 

Terug in de bus willen we luisteren naar het nieuwe oude "Mit Pfefferminz bin ich dein Prinz" van Marius. 

Maar daarover morgen meer. 

Inzicht van de dag: Soms vliegen de trage dagen net zo snel voorbij als de snelle.

Toen ik 16 was, zei ik stilletjes: Ik wil, wil geweldig zijn, wil winnen, gelukkig wil zijn, lieg nooit.

Toen ik 16 was, zei ik stilletjes: iIk wil, wil alles of niets.

Laat het rode rozen regenen voor mij, Ik zou allerlei wonderen moeten tegenkomen,

de wereld moet zichzelf opnieuw vormen en hun zorgen voor zichzelf houden.

En later zei ik: Ik wil begrijpen, veel zien, ervaren, behouden.

En later zei ik: Ik zou graag Niet alleen zijn en toch vrij zijn.

Laat het rode rozen regenen voor mij, Ik zou allerlei wonderen moeten tegenkomen,

Geluk moet zich voorzichtig gedragen, het zal mijn lot met liefde beheren.

En vandaag zeg ik in stilte: Ik zou onderwerpen, tevreden zijn,

Daar kan ik niet aan voldoen, kan niet tevreden zijn:

wil nog steeds winnen. wil alles, of niets. Laat het rode rozen regenen voor mij,

Ik zou totaal nieuwe wonderen tegenkomen, me ver van het oude opnieuw ontvouwen,

het meeste houden van wat wordt verwacht.

Ik wil, ik wil” – Knef