Vanmorgen werden we verfrist wakker. - Na twee nachten slecht slapen is dit echt een luxe. We genieten van onze nieuwe kampeerplaats, die helemaal aan het eind van de camping ligt. We staan hier bijna alleen. Er staat maar één caravan in de buurt. Een echtpaar uit Recklinghausen, dat ons graag vertelt dat ze vroeger met een camper reisden. Het is altijd fascinerend om te beseffen dat mensen zich zo sterk met een busje identificeren. Of het nu een T1, T4 of T6 is, lijkt in dit opzicht niet uit te maken.
In onze vergelijkingen van individuele voertuigen hadden we de Ford Nugget, de Mercedes Marco Polo, de VW California en recentelijk de SpaceCamper in het vizier. Bij nader inzien viel de Ford als eerste door de mand. De afwerking leek ons niet vergelijkbaar. Bovendien herinnerde ik me altijd een gezegde uit de jaren 80 over Ford: "Hij reed in een Ford en kwam nooit terug" - de optie om terug te keren is nog steeds erg belangrijk voor me. - Wie weet verandert dat nog. - De Mercedes Marco Polo zou eerder op de shortlist komen. Ik vond het vooral verbazingwekkend dat de Mercedes, met de juiste uitrusting, uiteindelijk bijna even duur was als de California. In het algemeen had ik het gevoel dat VW en Mercedes erg op elkaar leken in deze markt, om niet te zeggen elkaar kopieerden. Maar uiteindelijk is een Daimler nog steeds een Daimler en een VW nog steeds een Volkswagen. En dit is precies waar ik de tekortkoming van de Mercedes zie. Hij zal nooit in de buurt komen van de identificatie van de Volkswagen. Maar dat is precies wat je helpt als je ver weg reist. Bulli-rijders vormen een gemeenschap. Daarom was het voor ons uiteindelijk duidelijk dat we een Volkswagen wilden.
Maar net op het moment dat we al hadden gekozen voor een VW California en gewoon een rondje over de caravanbeurs wilden lopen, stuitten we op SpaceCamper. Vanaf het eerste moment beseften we dat in deze fabriek niet alleen professionals, maar vooral kampeerders met hart en ziel werken. - Na een gesprek van 20 minuten met de salesmanager zei hij: "Je hebt het al gekocht." - Mijn verkoophart moest hem gelijk geven. - Kort daarna hoorde ik over de T6.1 facelift - of die het wachten waard was, valt nog te bezien. - Bij elke facelift zullen er altijd mensen zijn die zeggen dat de oude beter was/is. Aangezien dit slechts een facelift is en geen nieuwe modelserie, beloven we onszelf dat we de meest geavanceerde T5 zullen krijgen. Maar zoals ik al zei, we zullen zien.
We hebben nu veel gezien tijdens onze reis. Reizen kan zeker betekenen dat je constant van A naar B* moet gaan om zoveel mogelijk te zien. Voor ons is het echter net zo belangrijk om af en toe een tussenstop te maken. Daarom willen we hier, in Zambujeira do Mar, een paar dagen blijven.
Eindelijk tijd om de hangmat weer uit te doen en mijn aandacht te richten op de derde zaak van inspecteur Dupin - Bretons goud. - Ik ben van deze Bretonse misdaadromans gaan houden. - Jean-Luc Bannalec, de auteur, heeft een ongelooflijk bloemrijke, soms zelfs excentrieke manier van uitdrukken. Maar dat is precies wat zijn romans zo bijzonder maakt. Bovendien kwam de aanbeveling rechtstreeks van twee van mijn vrienden. Uwe raadde me de boeken aan, Micha de luisterboeken. Ik heb toch voor het boek gekozen. - Torgit en ik vinden de beschrijvingen zo mooi dat we de omgeving van Le Croisic zeker willen gaan bekijken. - Ik geniet echter van het voordeel dat ik pas bij deel drie ben. Op dit moment heeft Torgit alleen de kans om te wachten op het volgende deel of helemaal opnieuw te beginnen. Dan kan ze maar beter aan yoga gaan doen.
Ondertussen probeer ik de 6.1 een beetje te configureren. Grappig genoeg werkt dit beter op de homepage van VW Oostenrijk dan bij VW in Duitsland. Zij hebben al een versie met lange wielbasis van de Caravelle online staan. Want daar is onze SpaceCamper op gebaseerd. Dus het wordt niet saai.
*Over reizen van A naar B gesproken. - Torgit en ik hadden een ander man-vrouw onderwerp op de reis vanuit Lissabon: we vinden het altijd fascinerend hoe verschillend niet alleen wij, maar ook veel mensen tikken. Dat merk je bijvoorbeeld aan de manier waarop iemand de route aan je beschrijft. Ik zou een route bijvoorbeeld als volgt beschrijven: Bij de volgende weg rechtsaf, de weg volgen tot het volgende stopbord, daar links aanhouden en bij de volgende stoplichten rechtsaf, dan naar de rotonde, eerst rechts, na 50 meter links. Torgit zou dezelfde route als volgt beschrijven: Hier op de hoek bij de schoenmaker rechtsaf. Dan rechtdoor, voor de apotheek links aanhouden, langs de grote kerk, dan kom je op het kruispunt, langs de Edeka, de Sparkasse en de Volksbank. Sla direct na het volgende gele gebouw rechtsaf. Je komt dan bij een rotonde met een fontein. Zodra u op de rotonde bent, gaat u rechtsaf de straat in met de bloemenwinkel aan de linkerkant. Net na de kiosk aan de rechterkant moet dit ergens zijn. -
Het grappige is dat Torgit zeker het objectievere type van ons is. Het stenen tijdperk was meer dan 2,5 miljoen jaar geleden en toch is het alomtegenwoordig. De basis van ons gesprek was echter dat ik me bij een splitsing op de snelweg te laat realiseerde dat ik rechtsaf moest. - Mijn verklaring dat ik gewoon door het klaverblad zou rijden, werd met onbegrip ontvangen. Torgit wilde naar de volgende afslag rijden en dan rechtsaf slaan. Helaas ontbrak tot overmaat van ramp het vierde klaverblad na de tweede afslag. Helaas was er geen apotheek, kerk, openbare bank of iets anders dat nodig was om de situatie op het knooppunt van de snelweg uit te leggen, vandaar deze screenshot. In theorie begreep ze het nu, denk ik!?!????
(Opmerking van Torgit: Zelfs de grote Vera F. Birkenbihl legde uit dat mannen een kaart in hun hoofd hebben om te navigeren en vrouwen niet. Daarom begrijp ik niet waarom de kardinale punten ontbreken in Marc's navigatie?!?!)
Realisatie van de dag: De dag dat ik vrouwen begrijp, ben ik niet alleen een bestsellerauteur, maar ook heel rijk 😉 (Noot van Torgit: Schat, het is niet erg dat je arm blijft 😉 )
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties