Dag 55 - Lissabon

Dag nummer 55 is een geweldig nummer, het gaat leuk worden. Vandaag moeten we vroeg op want we hebben een afspraak gemaakt met Volkswagen. Ons defecte achterlicht moet gerepareerd worden. Hoewel het een beetje hectisch wordt in de ochtend, zijn we op tijd op onze afspraak. Opnieuw worden de details met handen en voeten uitgelegd. We demonteren snel de fietsen, dan kan Hector worden overgenomen door de mechatronici van het voertuig. Ik zal waarschijnlijk nooit wennen aan deze functietitel.

Het is een beetje vreemd om al je spullen zomaar in een garage te zien verdwijnen. Vooral omdat onze huidige manier van inpakken een beetje slordig lijkt. Meestal hebben we dozen achterin staan, boven de matrassen, onze kleden achter het matras en ook onze rugzakken. Dit staat nu allemaal naast de SUP, voor de achterbank. Dit zorgt er in ieder geval voor dat niet alles recht op onze vriend afkomt zodra hij de achterklep opent.

We hadden van tevoren gevraagd hoe lang de reparatie kon duren. - We kregen ongeveer een half uur te horen. Uit voorzorg hadden we 2 uur ingepland. Toen die voorbij waren, kregen we het slechte nieuws. Het is niet het lampje en het is niet de zekering. Er zou een fout in de kabel zitten. Het goede nieuws is dat ik niet te dom ben om het lampje te vervangen. Dit had ik al geprobeerd zonder succes. Het slechte nieuws volgt met de volgende vraag. - Kunnen we het voertuig daar laten staan? Voor twee dagen of een week, afhankelijk van welk reserveonderdeel nodig was. De hele zaak wordt ons met hand en tand uitgelegd. Als dat niet helpt, vinden we ineens een collega die Engels spreekt. Nadat hij ons de situatie heeft uitgelegd, volgt een eenvoudig advies. - Het beste is om de auto gewoon mee terug te nemen en een andere garage te zoeken. - Een kleine garage, niet van VW. Want er is een onconventionele oplossing waarbij je een kabel van links naar rechts trekt. We weten nog niet of dit onze oplossing is. We besluiten dit onderwerp voorlopig uit te stellen om ons aan ons volgende onderwerp te wijden. Hoe krijgen we onze gasfles gevuld?

Decathlon had ons de dag ervoor al op pad gestuurd door de stad. We denken nu dat we bijna alle tankstations rond Sintra kennen. Want daar moesten we onze gasfles vinden. Omdat we niet konden vinden wat we zochten, plaatste ik een vraag op Facebook onder VW California friends. Ik kreeg meteen wat tips, maar helaas alleen verwijzingen naar tankstations of de homepage van Campingaz. Theoretisch kun je op deze website de relevante leveranciers in de regio vinden. In onze regio werden echter geen leveranciers voor het ruilsysteem vermeld. Maar om een lang verhaal kort te maken, na lang zoeken op internet kwamen we een bouwmarkt tegen. Na een omweg langs verschillende benzinestations vonden we er een in een achtertuin. We waren nog maar net binnen toen we de felbegeerde Campingaz R907 gasflessen vonden. Het feit dat de doe-het-zelfzaak helemaal geen doe-het-zelfzaak is, maar een groothandel in sanitair, doet er niet meer toe. Het groteske aan deze situatie is dat deze achtertuin direct achter de Decathlon van de vorige dag ligt. Hier werden we naartoe gestuurd voor onze rondleiding door Sintra en omgeving. - Ik realiseer me dat deze reis me veel relaxter heeft gemaakt. Nog maar twee maanden geleden zou ik naar de Decathlon zijn gerend om de medewerker in kwestie te onthoofden. Figuurlijk gesproken, natuurlijk.

Dus gingen we op weg naar onze eigenlijke bestemming van die dag. Een camping aan de rand van Lissabon. Spannend, want deze camping staat al uitgebreid aangegeven op de snelweg. We krijgen zelfs een foto van bord nummer drie. Als we aankomen staat er al een witte T6 geparkeerd bij de check-in. We parkeren dus in goed gezelschap. Het is de eerste keer dat ik de facelift in directe vergelijking zie. Lisboa Camping & Bungalows ligt vlak naast een knooppunt van snelwegen, dus centraler kan niet. Een zeker achtergrondlawaai is dan ook niet verwonderlijk. Maar verder biedt de camping een directe watervoorziening, een eigen vuilnisbak en een eigen buitentafel op het veld. We willen echter niet lang blijven, dus maken we Hector klaar voor de nacht. We vertrekken zo snel mogelijk naar Lissabon. - Lissabon, we komen eraan!

Om de stad in te gaan, gebruiken we weer Uber. Anderson is een charmante chauffeur die niet alleen Engels spreekt, maar ook erg grappig is. We maken meteen van de gelegenheid gebruik om een paar tips op te pikken. We maken spontaan een omweg om een foto te maken van de 3,2 kilometer lange hangbrug over de Taag. De op twee na langste hangbrug met gecombineerd weg- en treinverkeer doet erg denken aan de brug in San Francisco. Geen wonder, want de Golden Gate Bridge heeft niet alleen model gestaan, maar is ook ontworpen door dezelfde architect. - Dit is een speciaal moment voor Torgit en mij. San Francisco was onze eerste vakantie samen. Toen reisden we op de fiets over de Golden Gate Bridge. Lissabon lijkt me een combinatie van een grote stad en een dorp.

Persoonlijk realiseer ik me steeds meer dat ik op dit moment minder geïnteresseerd ben in grote steden. Het lijdt geen twijfel dat Lissabon prachtig en mooi is. Maar op dit moment voel ik me meer aangetrokken tot het buitenleven. Ik zou campings ook vaker vermijden als we meer zelfvoorzienend zouden zijn op het gebied van elektriciteit en water. Maar dat zou in de toekomst moeten veranderen, ons SpaceCamper-project heeft al een naam:

Hector en SpaceCamper worden Spector. Nu moet VW gewoon zijn zaakjes voor elkaar krijgen zodat we eindelijk Spector kunnen configureren. Eén ding is nu duidelijk, het wordt de lange wielbasis.

Ik ben ook geïnteresseerd in kapperszaken in Lissabon. Dit is een luxe waar ik me momenteel graag aan overgeef. Behoefte aan verzorging? - Barbearia Oliveira, op 27 R. dos Remédios, is zeker een aanbeveling waard. Torgit is nog steeds sceptisch na haar laatste bezoek aan de kapper in Bilbao. Ze mist Hatice, de kapper die ze vertrouwt. Als je ooit in Siegburg bent, zweert Torgit bij Hatice, Hairstyling Chamäleon, Bahnhofstraße 55.

Er is nog iets wat me vooral opvalt in Lissabon. Er is overal spannende graffiti. Torgit, die twee jaar geleden voor het laatst in deze stad was, kan me veel spannende dingen laten zien. - En natuurlijk maakt een begraafplaats ook deel uit van onze sightseeingtour. Wat zou een Häusgen sightseeing tour zijn zonder een begraafplaats?

Dan willen we een kijkje nemen op de promenade langs de Taag. We moeten van kant wisselen. - En nu kan ik iedereen geruststellen die denkt dat we nooit ruzie maken. Weet je dat? - In ons geval: ik wil gewoon oversteken, Torgit gebruikt liever de stoplichten honderden meters verderop. Torgit klaagt weer dat het maximaal 50 meter zou zijn geweest. Ik denk dat dat een understatement is. Feit is, zelfs als je het niet gelooft, dat dit een omstreden kwestie is. - Waarom? We kunnen het achteraf niet uitleggen. Maar onze al te harmonieuze status wordt een half uur onderbroken. Maar uiteindelijk wint de harmonie, of was het honger?

Dit brengt ons naar het restaurant Da Prata 52, een locatie die een echte aanrader is. Weten de coole jongens achter de toonbank echt waar de zaak mee is ingericht? Er staat bijvoorbeeld een oud BASF-banddeck op de plank, net zo een als mijn grote broer Dirk vroeger had. Ik heb het later geërfd en heb het gebruikt om mijn niet zo succesvolle carrière als DJ te beginnen. - We herkennen nog een aantal voorwerpen uit de tijd dat de jongens achter de bar nog in de grote vijver zwommen. Het eten is absoluut uitstekend en de bereiding van de "currywurst" is een spektakel. Het enige wat ontbrak was de curry.

Later maken we een nachtelijke wandeling door Lissabon. Als we moe worden, vertrouwen we weer op Uber. Eenmaal aangekomen op de camping kunnen we dankzij onze oordopjes goed slapen.