Dag 42 - ISTAS' TUIN - Vila Nova de Gaia

Na de regen en kou van de afgelopen dagen verlangden we naar een beetje luxe. Daarom zijn we gisteren richting Porto getrokken. Istas' Garden is een kleine, particuliere familiecamping. De homepage van de camping, die op 8 kilometer van Porto ligt, belooft de nabijheid van het strand, standplaatsen met water, elektriciteit, een barbecueplaats, een gemeenschappelijke ruimte met keuken en wasmachine, en een verwarmd en overdekt zwembad. - Dit laatste was doorslaggevend voor onze keuze.

Als we aankomen en de poort op afstand opengaat, staat er "slechts" één Concorde Centurion op het kleine veldje naast ons. Hector staat dus vlak naast een landjacht met een dinghy. Of moet ik zeggen bijboten. Want naast de Porsche stonden er twee mooie BMW GS'en in de garage. - Ga maar na: 26 ton toegestaan totaalgewicht verdeeld over 12 meter, voertuigbreedte 2,5 meter, hoogte 3,85 meter. 6-cilindermotoren met 476 pk.

Daarnaast staat Hector met zijn bescheiden lengte van 4,89 meter en een voertuigbreedte van 1,90 en hoogte van 1,97. Ze zijn niet gierig met getallen achter de komma. Het totaalgewicht van 3 ton lijkt slank en rank, wat we de dag ervoor al hadden bewezen. - Hector heeft geen navigatiesysteem voor vrachtwagens nodig.

Maar terug naar de Centurion. Je zou verwachten dat Graaf Coke je buurman is. Maar onze vooroordelen worden meteen weggevaagd. Onze buren uit Aschaffenburg zijn gewoon aardig en lijken nuchter. Gewoon gepassioneerde brommerrijders en kampeerders die zichzelf op hun oude dag trakteren op een kleinigheidje. Ze hebben er vast hard voor gewerkt, dus ze verdienen het.

Dan arriveren onze gastheren. Istas' Garden verwelkomt ons niet alleen met een welkomstdrankje, we krijgen ook een fles wijn cadeau. De service laat niets te wensen over.

Torgit en ik genieten van een rustdag. Pas in de namiddag maken we een korte fietstocht langs het strand. - Je hoort het goed, er loopt een houten "voetpad" op palen langs het strand. Omdat er maar weinig voetgangers zijn, durven we het aan om het op de fiets te gebruiken. Het uitzicht is gewoonweg prachtig. Het pad loopt tussen duinen en deels direct langs het strand. Een fantastisch uitzicht op het strand, de verspreide rotsen en vooral de golven.

Na ongeveer vijf kilometer komen we aan bij onze bestemming, de "Kapel van Senhor da Pedra". De Kapel van Senhor da Pedra ligt direct aan het strand van Miramar in de gemeente Gulpilhares. Het werd daar in 1686 gebouwd op een rots aan zee.

De ideale bestemming voor een kort uitstapje naar het strand. Er wordt gezegd dat de kapel op een plek staat waar vroeger heidense goden werden aanbeden. Is de god dan gewoon vervangen? Is dat eigenlijk wel mogelijk? - Bijna alle religies beweren dat er maar één God is. - Als dat waar is, dan is het toch altijd dezelfde? Dan zou het toch niets uitmaken...? Misschien wil iemand mij een antwoord geven?

Het zijn dit soort vragen over het leven die ons momenteel bezighouden. - Een andere onbeantwoorde vraag rees ook op onze voorlaatste plek in het park. s Ochtends zat er een grote, dikke slak op ons tapijt, op de trede van de schuifdeur. - Hoe komt een slak daar? Hij valt niet uit een boom. s Nachts, over de banden, remmen, ondersteboven, langs de onderkant? - We weten het niet!

*Met betrekking tot de Centurion rijst natuurlijk nog steeds de vraag: waar trakteer je jezelf op op oudere leeftijd? Misschien wordt de Bulli op een gegeven moment wat krap. - Hoewel een echtpaar van boven de 80 ons op deze route al heeft bewezen dat het mogelijk is. Wij vinden de studie van onder andere HYMER erg mooi. Dat zou voor ons genoeg zijn 😉

Wat denk jij?

Inzicht van de dag: Op het strand doen we eerst onze schoenen uit, dat doe je thuis tenslotte ook.