Dag 110 - Kerstmis komt eraan... - Ook op Praia de Loulé Velho

Vanochtend worden we gewekt door de zon. - Het is maar 10°, maar het zou een fabelachtige 17° moeten worden. - Er is vooral veel zon. 7 uur zon, de zonnetas wordt meteen uitgepakt en in het juiste licht gezet. - De GNR trakteert ons ook op een ontspannen start van de dag. En we wensen het GNR een vredige en bezinnende kerst, en het liefst ook een gelukkig nieuwjaar. Gelieve geen huisbezoeken af te leggen. GNR - Guarda Nacional Republicana of "Republikeinse Nationale Garde", dat klinkt altijd gevaarlijk. Er wordt veel over geschreven. - Vooral over hoge boetes en zo. Dit is niet onze indruk. Ja, we zijn twee keer weggejaagd. Maar we hebben van niemand persoonlijk gehoord dat ze aangeklaagd waren. De heren kwamen bij zonsopgang en niet 's nachts en joegen ons weg uit een bosgebied waar de storm Elsa de komende dagen ook had gewoed. Daar waren nogal wat bomen omgevallen. Zij zorgden dus direct of indirect voor onze veiligheid. Persoonlijk kennen we maar één koppel dat 's nachts werd weggejaagd. In dit geval belde de National Guardsman zelfs zijn meerdere om te vragen of het echt nodig was, aangezien de kinderen al sliepen. De baas was streng, de jongens ter plaatse waren hartelijk.

Er is hier weinig dat erop wijst dat Kerstmis voor de deur staat. We hebben al overwogen om de deur gewoon dicht te laten. We moeten toegeven dat het heerlijk ontspannend kan zijn om aan de kerstdrukte te ontsnappen.

Toch is er één ding dat ik echt mis: ik zal het dit jaar zonder gans en knoedels moeten doen. Torgit steekt de draak met het feit dat dit voor mij het belangrijkste is met kerst. - Ik begrijp dat helemaal niet, gans of geen gans, dat is hier niet zomaar een vraag.

Torgit daarentegen heeft andere elementaire levensvragen te beantwoorden. Lange of korte broek. - Ze kiest voor de korte broek - het is tenslotte Kerstmis.

Iedereen associeert Kerstmis toch zeker met heel andere dingen. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke kerstverhaal. Als ik aan Kerstmis denk, denk ik altijd aan een klein bouwbedrijf uit Remscheid. In mijn begintijd als huizenverkoper leek het me zinvol om tegelijkertijd een soort opleiding te volgen. - "Als je niets wordt, word je huisbaas. Als je daar ook niet in slaagt, ga je in de verzekeringen." - Ik heb het niet eens geprobeerd om cafébaas te worden. Het verzekeringskantoor van mijn broer was dichterbij. - Verzekeringsspecialist was de titel in die tijd. In verband met de woningbouw en de financiering van de bouw waren onderwerpen als aansprakelijkheid van de bouwer, verzekering van het bouwrisico en verzekering van de huiseigenaar een bijkomstigheid. - Dus waarom niet de hele verzekeringsbranche voor gewone klanten? - Maar dan wel van een specialist. - Maar ik ben nooit warm gelopen voor de verzekeringsbranche. - Dit is alleen om uit te leggen waarom we het in dit artikel over verzekeringen hebben.

Tot op de dag van vandaag ben ik mijn broer dankbaar voor een belangrijke tip in de verkoop. Deze heb ik later doorgegeven aan "mijn" verkopers. - In de verkoop, en dus ook in de woning- en verzekeringsbranche, wordt vaak geleerd om de namen van vrienden, kennissen, buren, kappers enzovoort op een lijst te schrijven. - Dit zouden immers potentiële klanten zijn. Mijn broer raadde me ook aan om deze lijst te schrijven. Maar zijn tip was om geen zaken te doen met de mensen op deze zwarte lijst.

Ik was des te meer verbaasd dat er een klant in de verzekeringsportefeuille zat die hij beschreef als een oude vriend. Officieel stond deze persoon op een heel andere zwarte lijst. Op de zwarte lijst van de verzekeringsmaatschappij. Op deze lijst stond dat deze klant onder geen beding een duplicaatkaart mocht krijgen (in die tijd had je er een nodig om een auto of vrachtwagen te registreren). Het probleem met deze klant was dat hij nooit genoeg geld had om de verzekering voor zijn vrachtwagens of bouwmachines te betalen.

Als gevolg daarvan werden de contracten door de verzekeringsmaatschappij opgezegd, de auto's moesten buiten gebruik worden gesteld en de sticker op de nummerplaten werd eraf gekrast. - Maar mijn broer zorgde er altijd voor dat er dubbele kaarten werden uitgedeeld aan deze klanten omwille van de oude vriendschap. - Er was een reden waarom de bonussen niet werden uitgekeerd. Na een motorongeluk liep het bedrijfje meer slecht dan goed. Alleen de kelder van het woonhuis was afgebouwd. De ondernemer leefde dus in meer dan slechte omstandigheden. Maar hij spande zich voortdurend in. En één keer per jaar kreeg ook de verzekeringsmaatschappij zijn geld. Dat was altijd op 24 december, rond het middaguur, soms aan het eind van de middag. Want dan werd de laatste kerstboom verkocht. Deze extra business hielp ons door het ergste heen. - Ik werd gestuurd om geld in te zamelen. Dat betekende dat ik de laatste kerstbomen zelf verkocht. Ik nam altijd de laatste die over was mee naar huis. Dus de eerste jaren nam ik altijd de meest kromme dennenboom mee naar huis. Gewoon degene die over was. Kun je je voorstellen hoe die eruit zag? Het was meestal de duurste spar, want het geld moest goed zijn. - Ik hield altijd van deze kromme dennenbomen.

In deze context wil ik Evelin bedanken, mijn jarenlange metgezel, vriendin en partner. Ik denk dat ze in deze tijd veel met me heeft moeten doorstaan.

Wat is jouw kerstverhaal? Heb je het doorverteld?