Dag 1 - Terug naar de toekomst

Voorwoord:

Het leuke van het digitale tijdperk is dat je ook kunt terugspoelen. Net als toen ik op mijn buik voor mijn cassetterecorder ging liggen en stopte, terugspoelde. - Dat bestond al in het analoge tijdperk. Dus terugspoelen naar de eerste dag van onze lange reis. Vandaag is het dus 8 augustus 2019 en wat ik nog niet weet, is dat deze reis veel langer gaat duren dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Want op 8 augustus voelt alles nog als een korte vakantie. Ik heb pas onlangs mijn baan opgezegd, die tot nu toe het grootste deel van mijn leven in beslag heeft genomen.

Omdat het me niet langer gelukkig maakte en omdat ik wist dat er ergens meer was. Meer leven, meer geluk. Maar niets van dat alles ligt vandaag, op 8 augustus 2019, binnen handbereik. Ik had het nooit voor mogelijk gehouden dat dit het begin zou zijn van een zigeunerleven. Maar één ding wist ik vandaag al. Ik, die in mijn hele leven nog nooit een dagboek had bijgehouden, wilde mijn ervaringen opschrijven.

Ik wist dat ik het tastbaar moest maken, regel voor regel, zodat ik het later niet zou vergeten en zeker zou weten dat ik het had meegemaakt. Als je wilt, neem ik je mee. Vergeef me, mijn schrijfstijl is soms wat hakkerig. Niet elke dag is even spannend en ik moet je waarschuwen. Er zullen goede dagen zijn, maar ook minder goede. Maar één ding weet ik vandaag zeker: zonder Torgit had ik het nooit gedurfd. Dus, laten we beginnen...

...Een paar dagen geleden hebben we spontaan een tweedehands VW California gekocht. Hij heeft al een naam gekregen, Hector. De eerste auto in mijn leven met een eigen naam. Ik heb al veel auto's gehad, maar deze is iets speciaals, echt BULLI DNA. Dus hij verdient ook een naam. 

"Als je
Ben jij de bestemming van een lange reis...“

Vandaag gaan Hector en ik voor het eerst een langere tocht maken. - We hebben ons van tevoren een beetje ingewerkt tijdens een korte tocht door de Hunsrück en de Eifel. Maar voordat we samen op pad gaan voor onze rondreis over het Iberisch schiereiland, willen we zeker een langere rondreis maken om er zeker van te zijn dat we niets essentieels vergeten.

De huisbar staat in ieder geval al klaar. En ook de koeienhuid heeft zijn plaats gevonden. Maar wat voor ons vooral belangrijk was, was ons entreetapijt, dat ons elke dag met een glimlach begroet.

"...De perfectie van de beste manier
Stil in stille momenten..."

We hebben onze bestemming pas de laatste paar dagen bepaald. We willen beginnen in Kroatië. Aan de ene kant is een oud-collega (½ Oostenrijker - ½ Kroaat) al jaren vol lof over zijn woonplaats Rovinj als de mooiste stad van Kroatië, zo niet van de wereld. Aan de andere kant is mijn goede vriend Micha net in zijn camper in de regio geweest en hij is er ook dolenthousiast over.  

Voor mij is reizen naar Kroatië een reis naar het verleden. - Als kind bracht ik mijn vakanties vaak door in de buurt van Zadar, waar ik heel goede herinneringen aan heb. Aan de andere kant was ik er kort na de Balkanoorlog weer met mijn ex-vriendin, waar ik niet zulke goede herinneringen aan heb. - Nee, dat was niet vanwege de ex, maar omdat je nog veel van de gevolgen van de oorlog kon voelen. Maar in Keulen was het licht bewolkt en Kroatië beloofde zonneschijn en warmte. Dus we kijken uit naar een paar rustige en zonnige dagen.

"...Het schuim van de golf van enthousiasme
Bergop, mijn drive en momentum..."

Als inwoners van Keulen houden we van de kathedraal, dus namen we op gepaste wijze afscheid. Koffie met uitzicht op de Rijn en de kathedraal. - Ik weet zeker dat sommigen van jullie dit uitzicht herkennen uit de misdaadserie Keulen. Hier genieten de detectives Freddy en Max van friet en Kölsch voor de "Wurstbraterei". - Maar van de currywurstkraam is vandaag de dag geen spoor meer te bekennen. Want in het echt bevindt de plek zich in de haven van Rheinau. - Maar wij willen koffie drinken, de kathedraal bekijken en geen worst eten. 

In de namiddag worden de laatste dozen opgeborgen, wordt de SUP ingepakt en gaan we op weg. Onze bestemming vandaag is de Chiemsee. - We steken München 's nachts over, de Chiemsee is vlakbij, maar het gaat zo goed. - We besluiten om de Chiemsee links te laten liggen en in plaats daarvan bij Rosenheim van de hoofdroute af te wijken en via Kitzbühel door de bergen van Oostenrijk te fietsen. 

"...Ik wilde je alleen vertellen
Dat jij het mooiste voor me bent..."

We verlaten de weg pas laat in de avond en slaan een landweggetje in dat links en rechts langzaam omringd wordt door bomen. We vinden snel een knus plekje. We klappen het dak op en vouwen het bedje uit. Pas als het bed klaar is, merken we hoe hard het buiten is. We zijn te moe om de oorzaak te onderzoeken. Nu is het tijd om te slapen, wat ons dankzij onze vermoeidheid gemakkelijk afgaat. 

"...En zorg ervoor dat je hetzelfde voor mij voelt...
Voel voor mij" 
Sportfreunde Stiller