Dag 5 - Punta Skala

We genieten van de dag aan zee. Onze SUP wordt uitgepakt en te water gelaten. De zee is zo kalm dat ons board, dat eigenlijk niet voor de zee bedoeld is, toch zijn waarde bewijst. - Maar voor de middag staat er iets speciaals op het programma. We willen op de fiets naar Punta Skala, om het aangrenzende schiereiland te verkennen. 

In 1974, de laatste keer dat ik hier was, was er een bungalowcomplex op het schiereiland, inclusief een hotelcomplex dat werd gerund door de reisorganisatie Oböna, die gespecialiseerd was in naturisme. In die tijd moet de wereld er anders hebben uitgezien, want toen het in 1972 werd geopend, berichtten zowel Der Spiegel als Die Zeit over deze badplaats en de nudisten. Mijn ouders waren dus op de een of andere manier revolutionair. 

Het is zoals het altijd is, jeugdherinneringen zijn gewoon kleurrijker. - Polaroidfilm is niet nodig. 

Op de een of andere manier moest ik denken aan Nina Hagen, "Je bent de kleurenfilm vergeten, door mijn ziel' - alles blauw en wit en groen en later niet meer waar" - Dat is precies hoe Punta Skala eruitzag vanuit het perspectief van vandaag. In die tijd was alles op de een of andere manier kleurrijker, groter, mooier. - In plaats van de bungalows en het oude hotelgebouw is er nu een modern Falkensteiner Hotel & Spa gebouwd. - Maar van de charme van vroeger is weinig meer over. Dit is geen beoordeling van het huidige hotel. De kust is nog net zo mooi als toen. - Maar mijn ouders, en vooral wij kinderen, mijn broer, mijn zus en ik, hebben heel bijzondere herinneringen aan deze vakanties. 

 Mijn vader verloor zijn trouwring hier in zee. Om hem bij een later bezoek weer terug te vinden. Mijn broer en ik bouwden zeewateraquaria en vulden ze met alles wat we te pakken konden krijgen. - Inktvissen, eetbare krabben, racekrabben en nog veel meer. Er was zelfs een keer een schorpioenvis. - In een mum van tijd werd onze voorraad minder en minder, hoewel we elke uitgang sloten. - Kwaadwillende tongen beweerden dat mijn vader onze buit aan de hotelchef had verkocht. 

 Mijn zus deed wat zussen doen. - Maar kleine jongetjes begrepen dat niet, waarom zouden mannen dat dan wel begrijpen?

 Maar ik heb veel geleerd in Punta Skala. Hoewel ik niet eens wist hoe ik moest zwemmen, was ik sneller dan elke zwemmer met ABC, d.w.z. vinnen, snorkel, duikbril. - Toch moest mijn vader me redden. Want nadat ik tegen een opblaasboot was gebotst, dreigde ik te verdrinken. Naar verluidt heeft mijn vader een voet vol zee-egels steken gekregen als gevolg van deze reddingspoging. - Dat mij de dag ervoor hetzelfde overkwam, was bijna solidair. 

 Torgit en ik lopen langs het strand en de rotsachtige kust, mijn oude sporen volgend. - Ik vertel haar veel over de gevoelens uit mijn kindertijd. Dan maak ik nog een paar foto's en stuur ze naar mijn moeder en broers en zussen. - De foto's wekken niet alleen bij mij herinneringen op. - Het is in dit verband grappig dat Lotte, de beste vriendin van Torgit en inmiddels een heel, heel goede vriendin voor mij, ons vroeg om foto's te maken zodra we in Zadar waren. Die avond stuur ik haar foto's van Punta Skala en zeg, niet helemaal Zadar, maar wel dichtbij. Ze antwoordt meteen: "Dat is Punta Skala. Blijkbaar waren de ouders van Lotte ook revolutionairen. 

Inzicht van de dag: jeugdherinneringen zijn intenser dan welke realiteit dan ook.

*Als de man op de foto enige gelijkenis met mij vertoont, dan is dat geen toeval. Dit is mijn vader in Punta Skala.