Onze Energiebalans
Torgit had al kort vermeld dat onze standkachel het gisteravond heeft begeven. Wat nog steeds te koud is bij temperaturen van 5-8 graden 's nachts. Hoewel onze SpaceCamper goed geïsoleerd is. Omdat de campingaccu's nog relatief vol waren, hebben we de startaccu gecontroleerd. En zie, die stond op vijftig procent. Dit zou kunnen komen doordat we de dag ervoor de schakelaar voor de lazerlampen hebben omgezet. Die zijn niet alleen extreem fel, maar ze verbruiken ook energie. Dat heeft natuurlijk geen zin als de zon schijnt en de motor uit staat en valt helaas pas op bij schemering.
Het plan voor vandaag was dus eigenlijk om een beetje te rekken en de dynamo het werk te laten doen. Eigenlijk hou ik van dat woord. Want echt ver zijn we niet gekomen. Een paar kilometer verderop komen we bij Porto Botte een zoutfabriek tegen.
Flamingo's
Een smal pad leidt ons tussen de zoutmijn en de zee. Aan de ene kant kijken we uit over de ondergelopen zoutmijn, compleet met flamingo's. Ze zijn hier niet zo roze als je ze altijd op de mooie foto's ziet. Ze zijn hier niet zo roze als je ze altijd op de grote foto's ziet. Maar niet minder fascinerend. Aan de andere kant liggen oude vissersboten op het strand. Alles is zo vredig. Dit is waar we passen. En zo gaat de dag voorbij met fotografie, dronevluchten en een lange wandeling rond de zoutmijn.
Het is spannend om alles te zien wat hier kruipt en vliegt. Af en toe scharrelt er iets het water in. Soms spettert het zo hard dat je je afvraagt wat het was en of je bang moet zijn. Als we terug zijn bij de bus, koken we buiten en genieten we van een prachtige zonsondergang met een Ichnusa. Dit Sardijnse bier is ons goed bevallen.
Dit is trouwens een paradijs voor kitesurfers. Er is ook een kitesurfschool in de zoutpannen.
De paasvakantie nadert langzaam. Er is meer aan de hand. Af en toe rijden er een paar Italianen voorbij. Voor de rest hebben we al dagen geen ziel gezien, op af en toe een herder na. Een oudere heer kwam vanmorgen naar ons toe in Porto Pinetto en is nu hier met zijn vrouw en vrienden voor een avondwandeling. We worden niet alleen begroet, maar ook geïnterviewd en gevraagd naar onze tocht. Ze kennen campers, maar ons busje lijkt voor velen van hen iets speciaals te zijn. Het zijn Milanezen die hier lang geleden een huis hebben gekocht en nu steeds meer tijd hier doorbrengen.
Geweldig ... je kunt dit ook zien in de Atacama in Chili. We reisden daar in een Hilux 4×4 (die heb je daar nodig...) en konden er nauwelijks genoeg van krijgen. En daar ervoeren we voor het eerst absolute stilte - geen windgeruis of iets dergelijks - niets dan glinsterende zonneschijn bij temperaturen rond nul, en flamingo's in overvloed. Ik wist niet dat je dat ook op Sardinië kon zien ... Bedankt voor de tip.