Dag 14 - Terug naar de toekomst - Hôpital-Camfrout

Onze dag begint weer met inpakken. We komen echter langzaam in een routine van het spelen van Tetris voor volwassenen 's ochtends en 's avonds. Maar vandaag volgt de beloning meteen. - Voordat we aan onze rondreis beginnen, gaan we naar het Plage de Pors Mabo, dat aan de voet van onze Hector ligt. Het bijzondere is dat je helemaal alleen op het strand bent. Onbetaalbaar!

Vandaag zijn we niet op drift, maar hebben we twee directe bestemmingen:

Hôpital-Camfrout, ongeveer 1½ uur naar het zuidwesten, en Le Fret, nog eens 40 minuten naar het westen.

Omdat het grootste deel van de route vandaag over land gaat, besluiten we om zo ver mogelijk door het Parc Naturel Régional d'Armorique te rijden. Dit is het op één na oudste regionale natuurpark van Frankrijk en werd al in 1969 opgericht. De route voert ons langs Plounéour-Ménez en Commana. Als ik dit gebied zou moeten beschrijven, zou ik zeggen: "Net als thuis in de bergen, veel basalt, grauwacke en leisteen, maar vooral veel bos en groen.

Dan bereiken we eindelijk het plaatsnaambord van Hôpital-Camfrout, een kleine gemeenschap op een uitloper van de baai van Brest. Hier bezoeken we de kerk en de begraafplaats.

Maar de belangrijkste attractie is het plaatsnaambord. Voor mij is het een sprong in het verleden. Want ik ben hier eerder geweest, zo'n 33 jaar geleden. - Het belangrijkste dat veranderd is, is de manier waarop we reisden, toen te voet, nu met een busje.

Ik ben bijna hetzelfde gebleven. Of niet soms? 😉

Nu gaan we terug langs de kust. We slaan ons kamp op voor de nacht op camping Gwel Kaër in Port du Fret. We krijgen een plaats helemaal aan het eind van de camping. Helemaal voor onszelf, met uitzicht op zee. Tijd voor ons avondeten: Torgit met wijn, ik met cola. Het bijzondere eraan? Je kunt het origineel hier nog krijgen, het smaakt zoals vroeger. Over het algemeen vind ik dat veel eten beter en goedkoper is. Mensen zeggen altijd dat eten zo duur is in Frankrijk. Tomaten en kaas kosten ongeveer de helft, maar onze tomaten zijn er meestal maar in twee vormen. Rijp en papperig of stevig maar onrijp. Hier hebben we rijpe en stevige tomaten, gewoon heerlijk. We genieten er in elk geval van en genieten van de avondzon.