Dag nr. 198 - Terug naar de wortels - Terug naar Keulen

Er is relatief weinig te melden over vandaag. We worden wakker met gemengde gevoelens. Dit is de laatste dag van een lange reis, onze reis naar geluk. - Torgit en ik hebben nu precies 198 dagen gereisd met onze trouwe metgezel Hector, onze VW T5 California. - We begonnen in Keulen, reisden naar Nederland 🇳🇱, via België 🇧🇪, Frankrijk 🇫🇷 , Spanje 🇪🇸 , Portugal 🇵🇹 , Spanje weer 🇪🇸 , Frankrijk 🇫🇷 en uiteindelijk terug naar Duitsland 🇩🇪 - we hebben veel mooie momenten beleefd, momenten van geluk 🍀, we hebben uitdagingen ervaren. Maar hebben we uiteindelijk gevonden wat we zochten? - Hebben we ons geluk gevonden?

Ja, ja en nog eens ja! - De reis heeft ons veranderd, we zijn niet meer dezelfde. Maar we zijn heel, heel gelukkig. - We hebben geluk gevonden op de meest uiteenlopende plaatsen. Meestal waar we het niet verwachtten. Vooral in onszelf. Onze tips over de GLÜCKsMUSKEL zijn bevestigd. - Daarom willen we het blijven trainen. 

Is dit het einde van onze reis? - Nee, zeker niet. Onze reis is die van een zeeman. We leggen nu voor een tijdje aan in onze thuishaven Keulen. We hebben nu allemaal andere taken. Nu is het tijd om het rustiger aan te doen. We zullen er het beste van maken. Maar hoe dan ook, uiterlijk begin augustus zijn we weer onderweg. Want één ding is zeker voor ons. - Niets zal meer hetzelfde zijn na deze reis. - We maken deel uit van de WAGENVOLK.

Vandaag is niet elke dag. We komen zeker terug.

Torgit: Ik ben terug hier in Keulen in onze bunker. Onze huurders gaan morgen weg en dan zijn we weer alleen. Alleen op 169 vierkante meter en een grote tuin in de Keulse wijk Südstadt. En het voelt allemaal heel verkeerd. Ik ben nog niet in het hier en nu aangekomen. De overstap van 8 vierkante meter naar 169 vierkante meter is vreemd genoeg moeilijker voor me dan andersom. Mijn hoofd is nog steeds op het strand van Benirras, ik hoor de trommels als de zon ondergaat. En ik heb zo'n verlangen. Ik wil terug en gewoon gelukkig zijn.

In plaats daarvan ben ik hier, open ik de deur naar kantoor en begin ik 7 maanden in te halen. Ik zie onze huidige taken en uitdagingen onder ogen. In de komende weken gaan we onze flat uitruimen en verhuizen naar de camper. In de nieuwe SpaceCamper, die we over een paar weken hopen te krijgen. Al onze spullen moeten worden gefotografeerd en verkocht op eBay, want we willen zo min mogelijk opslaan. Op een paar persoonlijke spullen na, willen we alles kwijt. Verkopen is natuurlijk niet gemakkelijk met het oog op de coronaviruscrisis. Wie is er nu in een koopstemming? Wie koopt er nu een auto die niet geregistreerd kan worden? Maar dat verandert niets aan onze plannen. We zullen veel geld verliezen. Maar wat betekent geld in vergelijking met het geluk dat we tijdens onze reis hebben ervaren? Dit was de gelukkigste winter van mijn leven.