Berlijn jottwede - De omgeving van Berlijn

Als Berlijners het hebben over de buitenwijken of het Berlijnse achterland, is het meestal jottwede. Met andere woorden, ver weg. En dat klopt, want als Berlijner ben je gewend aan afstanden. Daarom was het des te spannender om de wensen en ideeën te ervaren die veel inwoners van Bonn hadden bij het zoeken naar een flat of huis in Berlijn als gevolg van het besluit van de hoofdstad. "De regeringswijk moet met de fiets bereikbaar zijn" - ook al is het citaat van Tucholsky "het ideaal" zeventig jaar te vroeg geschreven, het beschrijft de aspiraties van die tijd perfect.

"Ja, dat zou je wel willen:

Een villa omgeven door groen met een groot terras,

De Baltische Zee voor, Friedrichstrasse achter;

met een prachtig uitzicht, landelijk en verfijnd,

de Zugspitze kan worden gezien vanuit de badkamer -

maar je hoeft niet ver te gaan om 's avonds naar de bioscoop te gaan.

Het geheel is eenvoudig, vol bescheidenheid..."

Vol bescheidenheid en nederigheid leerden veel mensen de voordelen van het omringende platteland, jottwede, waarderen. Ook wij zijn de afgelopen dagen uit de stad verdreven. Niet alleen ik, maar veel van onze vrienden zijn in de jaren negentig verhuisd. Een goede beslissing. Toen was de omgeving nog betaalbaar. Tegenwoordig is het niet alleen een goede investering, maar ook nog steeds groen. Dus reisden we naar Vehlefanz, Oranienburg en de volgende dag naar Rangsdorf. Tussendoor keren we echter altijd terug naar Moabit. Mijn vriend Uwe woont hier al tientallen jaren in de Spreebogen. Dus BUTCH wordt af en toe lantaarnopstapper.

Maar naast vrienden ontmoeten we ook Max. We hebben hem toevallig ontmoet in een 4×4 groep. Max rijdt ook in een T6, die is aangepast door Terranger. Hij woont vlak naast het voormalige vliegveld Tempelhof. Als ik aan Tempelhof denk, denk ik aan de verhalen over de luchtbrug en de sultanabommenwerpers en hun bijdrage aan de vrije stad Berlijn. Vandaag parkeren we BUTCH waar vroeger Soldaten van het Rode Leger maakten hun overwinningsfoto's. Vlak naast de adelaarskop, die van Berlijn over de Atlantische Oceaan reisde en weer terug.

We praten wat over benzine en bespreken de technologie.

Later maken we een wandeling door Berlijn. Langs de rivier de Spree naar paleis Bellevue, de officiële residentie van onze bondspresident. Vandaar door de wijk Hansaviertel, gelegen tussen de Spree, paleis Bellevue, de Großer Tiergarten, de Straße des 17. Juni en de Königliche Porzellan-Manufaktur. Het is altijd een architectonisch hoogtepunt voor mij. Het zijn niet alleen de Kunstacademie, het Eternit-huis, verschillende Bauhaus-villa's en de modelwoning South Hansaviertel. Omdat het landgoed vlak bij de woonplaats van mijn vriend Uwe ligt, heb ik hier al menig wandeling gemaakt, maar er is altijd wel iets nieuws te ontdekken.

Tussendoor stoppen we bij Konditorei Buchwald. Al 160 jaar een instituut voor Baumkuchen, maar niet alleen, want alles wat we bestellen is heerlijk.

Terug aan de Spree nemen we een kijkje bij het nieuwe project aan de Wilhelm-Caspar-Wegely-Platz. - "Een oase in het centrum van de stad, een geheime parel voor alle Berlijners en nieuwe Berlijners". Op deze beschrijving van de projectontwikkelaar wordt niet overal positief gereageerd. - Een spuiter heeft het gebouw en de Spree-muur versierd met "100% Bonzenhass". - Gewoon Berlijnse snark.

s Avonds gaan Uwe en ik over op whisky. Ik heb veel te verwerken vandaag. Een oud-collega, je zou hem bijna een vriend kunnen noemen, is veel te vroeg overleden. Het is de beste manier om donkere gedachten te verdrinken.