Tenerife - Spanje - Andrea & Craig - Onze zoektocht naar geluk begint in Keulen

Het verhaal van geluk begint in Keulen.

Mijn naam is Andrea, ik ben 45 jaar jong en ik hou van vrijheid, van het leven. Ik omring me het liefst met wezens die het leven respecteren en nog wat empathie over hebben, dat terzijde.

Voor mij is geluk ook het voelen van de kleine dingen in het leven - liefde kunnen ervaren, vrienden hebben en dieren helpen. Ja, en niet te vergeten: een goede maaltijd en een goede wijn zijn voor mij pure luxe.

In de carnavalsstad Keulen voelde het leven al heel goed, vrijer, informeler. De mentaliteit van de Keulenaars is voor mij uniek, volgens §10 van de Keulse grondwet - "Drinkste eine met?

Vanuit de moloch Berlijn bracht mijn baan (tv-redacteur) me naar Keulen en even later rechtstreeks naar Marc's flat-share.

Ik was op zoek naar een kamer - het zou tijdelijk zijn - maar het werd een paar jaar. Spijker me alsjeblieft niet vast op data, daar ben ik slecht in, maar het is al minstens 11 jaar geleden.

Vanaf hier nam het geluk zijn loop.

Op dit punt moet ik zeggen dat je je niet kunt voorstellen hoe cool ik deze flat vond! Je zou kunnen zeggen dat ik een echt thuis had gevonden. Midden in de stad, maar toch rustig en groen, met een geweldige tuin en de mooiste meubels. Maar wat deze flat mijn plek van welzijn maakte, waren de mensen, vooral Marc, die me meer dan eens echt uit de problemen heeft geholpen. - Nogmaals bedankt!

Mijn eeuwige single leven, of het constant wisselen van partners, kwam hier eindelijk tot een einde. Ik ontmoette Craig uit Zuid-Afrika en het is moeilijk te geloven - we zijn nu al meer dan 8 jaar samen! Craig maakt me gelukkig, ik mag zijn zoals ik ben. Niet vanzelfsprekend, want voor de meeste jongens die ik heb ontmoet is dit ondenkbaar. (Marc, jij kent een paar van die sukkels).

En, hoe kan het ook anders, het geluk ging gewoon door.

Ondertussen was ons samenzijn uitgegroeid tot een gezinnetje - nee, geen kind - een hond genaamd Emma. We hebben haar gered uit het dierenasiel in Bonn. Een echte straathond, uit de hoofdstad van Bulgarije.

Een jaar later besloten we iets geks te doen - we besloten Duitsland een tijdje de rug toe te keren.

Hoe kon het ook anders - we werden van nature aangetrokken door de zon, door de zee.

Niet dat je denkt dat we dit allemaal al lang gepland hebben... nee.

Wij zijn meer de avonturiers onder de emigranten, dus we vervelen ons tenminste niet. En zo was het...

Tenerife was onze bestemming. Waarom? Nou, het is ver genoeg weg, altijd warm, meestal zonnig en we hebben er eerder vrienden gehad.

In Keulen ging alles heel snel. We kochten een T4 voor maar liefst 3000 euro, losten onze flat op en vertrokken.

Het moet gezegd worden dat we de bus zo volpropten met spullen dat er nauwelijks nog ruimte over was. Met z'n drieën voorop, voor de volgende 2600 km richting Huelva.

Hier in Andalusië vertrok onze veerboot naar de Canarische Eilanden...

Ondertussen hebben we 6 jaar eilandleven achter de rug. Een tijd met veel ups en downs, maar die ons zo heeft laten groeien dat de definitie van geluk weer enigszins kan worden bijgesteld.

Als klein inzicht - Tenerife is het grootste van alle 7 Canarische Eilanden. Met een lengte van 80 km is het in verhouding eigenlijk niet zo groot, maar als je hier een tijdje woont, vind je van noord naar zuid rijden een "lange weg". Best grappig.

Hier je leven mogen doorbrengen betekent (nog steeds) levenskwaliteit hebben, tenminste wat het weer betreft.

Het toerisme neemt echter steeds meer ruimte weg van de lokale bevolking hier, vooral vanuit existentieel oogpunt. De huizenprijzen zijn enorm gestegen, zoals overal elders, ik weet het. Gewoon gek.

Het is heerlijk om hier vakantie te vieren, maar hier wonen is een heel ander verhaal.

Wat ik hier niet leuk vind, is al het afval dat overal rondslingert. Wat is het gezegde ook alweer? Alles wat blinkt is geen goud. 

Tenerife is niettemin een heel mooie plek die je moet hebben meegemaakt, want de energie hier is heel bijzonder.

Geluk is dus wat je ervan maakt.

We wonen eigenlijk om financiële redenen in ons busje - maar vandaag uit overtuiging.

Opgeven was nooit een optie.

Geluk is vooral ook gezond zijn, dicht bij de natuurelementen staan, rust hebben gevonden en vooral angst kwijtraken.

Dit is onze innerlijke gevangenis, het berooft ons van de vrijheid waar we diep van binnen allemaal naar verlangen.

Waar ooit angst zijn plaats had, begint het ware leven, in persoonlijke verantwoordelijkheid - een zeer actueel onderwerp, naar mijn mening.

Uit eigen ervaring kan ik zeggen: leef je dromen, wees niet bang en luister naar je innerlijke stem, naar je buikgevoel.

Voor mij was dit leven in het begin ook een grote stap, vandaag ben ik een ander mens.

En het leven in de bus staat vanaf nu bovenaan mijn doelenlijst, want de reis gaat door.

Hasta luego Tenriffa - omdat de verveling hier op den duur wel toeslaat. 

Verhalen die het leven schrijft, jullie hebben ze allemaal meegemaakt. Als jij mij ook jouw verhaal wilt vertellen, maak ik graag een video met jou. Kijk maar eens op mijn YouTube-kanaal YOUandMii...

... of schrijf me een e-mail op: andrea@youandmii.de

Bedankt! Bedankt!