Mijn Andalusische schatkist door Barbara

Onze vriendin Barbara vertelt het ons:

De "Andalusische schatkist" bevat herinneringen aan de Costa del Sol van kindertijd tot nu. Het korte fragment uit Barbara's schatkist beschrijft hoezeer de ervaring alle zintuigen vormt en hoe kleine juweeltjes van echte "quality time" alledaagse gedachten verfraaien.

Over Barbara: *Zelfstandig musicoloog, taalkundige, pedagoog en traumabegeleider *Familiemens & moeder met hart en ziel *Dierenliefhebber & hondenknuffelaar *Hooggevoelig & communicatief *Boekenwurm & natuurliefhebber *Reismaatje & thuisvoel-mens

De geur van zilte, frisse zeelucht, droge aarde en pijnbomen: Dat is "mijn" Andalusië, de Costa del Sol. En het ruikt voor mij niet alleen naar vakantie, maar ook naar "gezondheid": vanwege frequente en ernstige longinfecties verbleef ik als kind vaak in het vakantiehuis van mijn oom en tante, dat prachtig gelegen is in de bergen met uitzicht op zee, soms tot Gibraltar, tussen Marbella en Málaga. "La Chiquita" voelt nog steeds als een tweede thuis voor mij - en hoewel ik al vele jaren geen longproblemen meer heb gehad, kreeg ik begin 2019 weer een longontsteking, net toen ik in Marbella was.

Het was een zegen dat ik toen naar "Chiquita" mocht verhuizen om daar volledig te herstellen tot ik weer op het vliegtuig naar huis kon stappen. De geschiedenis herhaalt zich.

Nerja, Coín, Mijas, Fuengirola... Ik heb al tijd doorgebracht in verschillende plaatsen aan de Costa del Sol. Marbella is ook een "tweede thuis" voor me geworden. Maar Chiquita is waar de geur het lekkerst is: Ik zou het graag in een blikje verpakken en mee naar huis nemen.

En waar ik ook ben: Ik draag mijn Andalusische gevoel diep in mijn hart. De warme zon, die je zelfs in de grootste hitte goed kunt verdragen omdat er altijd een frisse zeebries staat, voel ik op mijn huid als ik erover schrijf. Diep ademhalen - niet alleen met de longen, maar ook met de ziel - ontvouwt zich tot in de laatste alveolus en rimpel van de geest. Het licht dat kleuren helderder en intenser laat lijken. Het levensgevoel dat lichter aanvoelt dan in Duitsland.

Het landschap en de vegetatie van ruige bergketens, taai gras en daarnaast de mooiste bloesems aan bloemen en bomen. Afhankelijk van het seizoen ziet de amandelbloesem er prachtig uit van roze naar wit of vult de geur van sinaasappelbloesem op het Oranjeplein de lucht. In het oude centrum van Marbella valt de bougainville in bloei van de muren van huizen en balkons en is het een ware lust voor het oog in het omringende landschap.

Als kind maakte ik mee hoe eenzaam Chiquita was en hoe geitenhoeders hun kuddes 's ochtends en 's avonds met een geweldig gerinkel over de bergen dreven. Dan wist ik in de schemering dat het echt donker zou worden - en sneller dan thuis. In die tijd vond ik de warmte van de Spanjaarden tegenover kinderen met hun aanhankelijke "smakken" erg vreemd, evenals het "flitsen" uit het autoraam met een uitgestrekte arm en het wilde rijden met twijfelachtige voertuigen ;).

Ik herinner me de bezoeken aan mijn grootouders, die jarenlang in Chiquita overwinterden en naar wie mijn moeder en ik konden reizen als het nodig was dat ik weer beter werd (mijn vader beheerde het bedrijf thuis en kon er maar af en toe bij zijn - ook dat maakt deel uit van de herinnering, het gemis en de voorpret om opgehaald te worden op het vliegveld). Wandelingen met de dwerghond van mijn opa over bergpaadjes, waar mijn opa "koekoekseieren" verstopte (deze kleurrijke Spaanse kauwsnoepjes die nog steeds in elke supermarkt verkrijgbaar zijn; mijn opa was een hoogopgeleide en slimme man, die een trucje achter de hand had en de "koekoekseieren" voor ons kinderen bedacht - helaas zijn we nooit een koekoekseil tegengekomen...).); churros eten op het sinaasappelplein; en mijn oma, een schilderes die de schoonheid van Andalusië vastlegde - dit alles vult de rijke schat van mijn jeugdherinneringen.

Als volwassene laat ik niet alleen mijn familie "mijn" Andalusië zien, maar geniet ik er ook nog steeds van om samen met mijn moeder te reizen. De witte dorpjes in de bergen, de drukte van het strand in Fuengirola, de winkelcentra en shopping tours, nectarines of citroenen plukken van mijn eigen boom in de tuin, afkoelen in het zwembad, lezen of uren wandelen op plekken waar ik van hou, voeten in het zand en de zon op mijn neus... dit is echte "quality time" voor mij en ik geef mijn Andalusische vonk graag door. Met mijn beste vriendin belandde ik afgelopen november in de schoonheidssalon in Puerto Banús - we waren duidelijk de verkeerde doelgroep, de zeer gretige verkoper kon niet zoveel op ons inwerken als hij hoopte ;). Ik weet het zeker: er wachten nog veel momenten en avonturen op mijn Andalusische schatkist.