Van de Costa Rei in het oosten tot Piscinas in het westen

Costa Rei

Vandaag worden we weer gewekt door de zon. De zonsopgangen aan de oostkust van Sardinië zijn een droom. We hebben direct uitzicht op zee. Dus stappen we uit bed. Kort daarna drinken we onze eerste koffie in een kleine baai aan de Costa Rei. We zitten op een kleine rots direct aan het strand. Goed gemotiveerd duik ik (Marc) daarna het water in. Maar van vallen is eigenlijk geen sprake. De kiezelstrandopgang is zo ondiep dat ik eerder trek dan zwem. Desondanks is het gewoon prachtig, heerlijk. Daarna neem ik een douche.

Het water in de zee is aangenaam warm met ongeveer 20°. Geen vergelijking met de Atlantische Oceaan vorig jaar. Dan de zon op onze huid, het is al 17°, het zou 21° moeten worden. Zo hoort een dag te beginnen.

Ontmoeting met @nurmalkurzraus

Vandaag ontmoeten we @nurmalkurzraus, zijn vrouw Nurcan en zijn 12-jarige zoon Fero. @nurmalkurzraus en ik hebben elkaar een paar weken geleden leren kennen en waarderen tijdens een offroad-rijcursus in het bos van Fursten. Vanaf het eerste moment was het duidelijk dat we dezelfde taal spraken. Geen wonder, want later ontdekten we dat we dezelfde stalgeur hebben.

Samen rijden we kriskras door de bergen richting het westen van Sardinië. Onze bestemming is Piscinas. Een duinlandschap aan zee dat Italië een woestijnachtig gevoel geeft. De route ernaartoe voert ons echter eerst door de bergen. Een prachtige slingerende route. Hier zou motorrijden ook erg leuk zijn. De weg voert door een kaal landschap en is omzoomd met cactussen, cactusvijgen en olijfbomen. Alles lijkt wild, vrij en onbedorven.

Zwembaden

s Avonds staan we tussen de duinen pal aan zee in Piscinas aan de westkust van Sardinië en genieten van de zonsondergang. Er staan maar een paar auto's zo dicht bij het water geparkeerd. We raken aan de praat met een stel uit Oostenrijk. Ze zijn op tournee met een Land Cruiser. Ze volgen al heel lang de roep van vrijheid. Ze vertellen over hun tochten door Zuid-Afrika, Botswana en Tanzania. Ze vertellen over hoe klein je je als mens voelt als je tussen leeuwen, giraffen en zebra's geparkeerd staat. Ik ken dit gevoel uit Botswana, Zuid-Afrika en Kenia. Maar in tegenstelling tot mij hebben zij geen korte rondritten in een park gemaakt, maar zijn ze in hun eigen voertuigen door de wildernis getrokken. De volgende dag ga ik terug naar hun voertuig. Het is belangrijk voor mij om me te ontdoen van het feit dat ik me niet alleen zo klein zou hebben gevoeld tussen de "wilde" dieren, maar ook na hun beschrijving van de reis.

Torgit en ik hebben al veel gezien, maar het is nog steeds niet genoeg voor ons. Mijn vriend Uwe zou zeggen: "Het is nog steeds mooi, zelfs als ik er niet was", maar ik heb het gevoel dat een mensenleven ook een beetje dient om Gods verscheidenheid te verkennen. Ik ben zeker geen bijzonder vroom persoon, maar op het laatst als ik hier aan zee zit, met de verscheidenheid aan sterren die boven me schitteren, voel ik me klein, heel erg klein. Ken je dit gevoel?