We hebben weer genoeg van de regen en nemen afscheid van Porto. Tegen lunchtijd is alles opgeborgen en rijden we richting Nazaré. Omdat de weersverwachting voor Nazaré zonnig is, besluiten we de A14 te nemen. De reis over de A1 zou bijna even lang duren. Maar vanuit ons oogpunt kan er maar één A1 zijn. En die leidt van Keulen via Hamburg naar Heiligenhafen aan de Oostzee.
Snelwegen betekenen meestal dat er tol betaald moet worden. Dat is al vervelend genoeg, maar de wachttijden bij de tolpoortjes zijn nog vervelender. Maar dankzij Thiemo hebben we een BIP&GO badge gekocht voor onze reizen. Hierdoor hoeven we niet in de rij te staan bij de tolpoortjes in Frankrijk, Spanje, Portugal en Italië. Het geheel kost €1,70 tijdens de gebruiksmaanden. In ruil daarvoor worden de tolkosten van onze rekening afgeschreven. Luxe? Zeker, maar voor ons was het het waard.
Op weg naar Nazaré denk ik nog eens na over de afgelopen dag. Ons gesprek met Ilona en Jeroen heeft me veel stof tot nadenken gegeven. Helaas bleven veel vragen daarna onbeantwoord. Maar helaas heb ik ze niet op het juiste moment gesteld. Misschien krijg ik ooit de kans.
Over het algemeen lijkt dit een dag van piekeren te worden. Ik voel dat er iets in me verandert. Op de een of andere manier lijk ik tot grotere sensaties in staat te zijn. - Iedereen die wel eens gevast heeft, weet wat ik bedoel. Je ruikt en proeft gewoon intenser. - Ik voel gewoon intenser. - Op een gegeven moment zet ik wat muziek aan en doorzoek mijn oude afspeellijsten. - Op een gegeven moment vind ik de Comedian Harmonists, een afspeellijst die ik jaren geleden voor mijn vader heb gemaakt. Net als mijn opa hield mijn vader van zingen en ze waren allebei lid van de zangvereniging Berghausen in de gelijknamige wijk in Remscheid. Het is dus zeker niet verwonderlijk dat mijn vader zijn liedjes zong, niet alleen, maar vooral onder de douche. Op zijn standaardrepertoire stonden de teksten van de Comedian Harmonists en liedjes van Knef en Marlene Dietrich. Hij was ook bijzonder dol op Blonde Hans, oftewel Hans Albers. Torgit is zichtbaar geïrriteerd als ik haar niet alleen verschillende liedjes van deze artiesten achter elkaar laat horen, maar ook meezing. Gek genoeg ben ik wel goed met teksten, maar heb ik duidelijk geen zangtalent geërfd. - Wat dat betreft lijk ik waarschijnlijk meer op Marius:
"...wil graag weer zingen, niet mooi, maar geil en luid..."
Plotseling voel ik verdriet in me, misschien iets wat ik veel te lang heb weggedrukt. - Ik zou mijn zus vanavond moeten bellen. - Dat doe ik later.
Ons eerste bezoek in Nazaré is aan het strand "Praia do Norte" - we kunnen direct parkeren op een kleine klif boven het strand en uitkijken over de zee. Zelfs vandaag, op een rustige dag, zien de golven er meer dan indrukwekkend uit. Het monster lijkt te slapen - dus we genieten van de zon en een broodje stokbrood. Ik probeer een paar foto's met de drone, Torgit maakt een strandwandeling. - Daarna gaan we naar het fort van São Miguel Arcanjo en de beroemde vuurtoren. Zeker een van de belangrijkste hotspots voor big wave surfers. Wij denken dat de toegangsprijs van €1 goed besteed is.
Ik zal nog een paar foto's maken van de video die hierboven is ingevoegd. Maar ik zal ook een video linken van Garrett McNamara, hier uit Nazaré. Als deze extreme surfer het heeft over "echt groot", is het duidelijk dat dit ook GROOT is, een monsterlijke golf lijkt niet overdreven. Met al onze liefde voor het water... wensen we iedereen die met dit monster de strijd aan wil gaan veel succes, ze zullen het nodig hebben.
*Zodra we bij de parkeerplaats van de vuurtoren aankomen, zien we al van verre een olijfkleurige Sprinter. Ilona en Jeroen zijn hier ook naartoe gekomen. Als we teruglopen van de vuurtoren naar de parkeerplaats, worden we begroet door Jeroen. We eten samen iets bij een kleine hamburgertent. Samen rijden we naar natuurpark Vale Paraíso, tien minuten ten noorden van de vuurtoren. Bij een glas Bruichladdich krijg ik de kans om de vragen te stellen die ik gemist heb. Nu ben ik benieuwd wat ik met de antwoorden kan doen. - Ik heb steeds meer het gevoel dat ik nog maar aan het begin sta van een heel, heel lange reis. - Maar zoals Torgit altijd zegt? "Uiteindelijk komt alles goed. En als het niet goed is, is het niet het einde".
Realisatie van de dag: Het is tijd voor een pauze - Morgen ligt de blog een dag stil. Ik moet nadenken.
Dutch 
German 
English 
Italian 
French 
Japanese 
Spanish
Recente reacties